📝شعر طنز اولین چیزی نیست که به ذهن شاعر می‌رسد، آخرین ابزاری است که شاعری می‌تواند با آن، تلخیِ واقعیت را کمی طعم بدهد؛ حالا گاهی تند، گاهی شور، گاهی شیرین. ☹️ روزی که شاعر می‌فهمد زورش به تغییر دادن جهان نمی‌رسد، بلکه حتی نمی‌تواند در دنیای اطراف خودش چندان اثری بگذارد، دست به هزل و فکاهی و طنز می‌زند. 📖 از عبید زاکانی و حافظ، که هم‌عصر و هم‌شهری و رفیق بوده‌اند، تا فوق‌الدین یزدی که قدر ندید و دوبار راهی غربت شرقی شد و در سفر هم جان داد، همین قرار برقرار بوده است و عجب که همچنان هست. ▶️ ویدئوی کامل این رویداد را در کانال یوتیوب «رسانه تصویری شهرکتاب مرکزی» ببينيد. 🆔 @bookcity_central