✍در گسترهٔ کهکشان ها زمین چه کوچک است و زمان چه کم. در بی کرانگی هستی همه چیز رنگ نیستی می گیرد.« من » ها در قلمرو جهانی که همه «او» ست، هیچ ست و چه « تو» ها که برای این «من » رنجانده می شوند.
✍ هر بهار، بهانه ای ست تا باور کنیم می توان این کوچکی و کمی را با عشق و امید و دوباره آغاز کردن ،بزرگ و جاودانه کرد:
« هرگز نمیرد آن که دلش زنده شد به عشق »
✍ هر
#نوروز نشانه ای ست تا باور کنیم می توان از نو«من» و «تو» را با نگاه و انگاره های نو به دوستی ما آورد که:
« پیوسته است سلسلهٔ موح ها به هم
خود را شکسته هر که دل ما شکسته است»
✍ هر جشن ترانه ای است تا باورکنیم می توان در دل هر دشواری بهانه هایی برای شادی و سپاس بیابیم و خیام را به دریچهٔ چشم خویش فرا خوانیم و پیامش را:
« ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم...»
و پندهای
#فردوسی بزرگ را بر سر گذاریم و :
« به دل خرمی را مدان گناه »
را باور داشته باشیم.
✍ با آموزه های ادب و فرهنگ ایران به پیشواز سال نو برویم.
🌸 #بهارتان پر فروغ،
#نوروزتان همایون.
سال نوتان فرخنده باد.
#دکتر_بتول_فخراسلام
🆔https://t.center/bonyadeferdowsitous