درفش کاویان را در جنگ ها همراه میبردند و به هنگام صلح در خزانه نگهداری میشد. هنگام لشکرکشی پنج موبد درفش کاویان را بر میافراشتند و پادشاه آن را به سپهسالار می سپرد و اگر شاه، خود در لشکرکشی شرکت داشت، درفش کاویان با او بود.در هنگام نبرد، ایرانیان چشمی نیز به درفش کاویان داشتند و اگر آن را نمی دیدند، به گمان این که به دست دشمن افتاده است، روحیه ی خود را می باختند. افسانهی پیدایش آن به روایت #فردوسی چنین است: کاوهی آهنگر هنگام ترک دربار #ضحاک، چرمی را که در وقت آهنگری بر زانوی خود می افکند، به نشان قیام بر ضد ستم ضحاک بر سر نیزه می کند و مردم بسیاری، گرد می آیند و به سوی #فریدون می روند و او را پیشرو خود میکنند. #فریدون در جنگ با #ضحاک همان چرم را پرچم خود میکند، آن را به دیبا و زر می آراید و گوهرنشان میسازد و از آن ریشه های سرخ و زرد و بنفش می آویزد و آن را "درفش کاویانی" می نامد.".
🟧زنان در شاهنامه به جز زیبایی ظـاهـری از نظـر بـاطنـی نیـز ممتاز و برجسته هستند و در رفتـارو گفتـار آنان، خــویشتن- داری، خرد و دوراندیشی بسیاری وجود دارد.
🔶در شــــاهنامه ابیات ضـد عرب هست. در نامه رستم فرخزاد به برادرش، اعــراب شدیدا مـورد تهـــاجم قــرار میگیرند و این از خـود فــردوسی نیست، بلکه در مــاخذ فـردوسی بوده، ولی فردوسی اینها را با علاقه سروده، وگرنه میتوانست ایـنها را کنــار بزند و به شـاهنامه منتقل نکند.
🟩کوچ ناباورانه و سوگمندانه دوست گرانمایه و عزیزم، دکترمحمدعلی اسلامی ندوشن که عمری برای بزرگداشت فردوسی و شاهنامه و منش و فرهنگ ایرانی از جان و دل کوشش عالمانه کرد، دردی سخت بر دل و جانم نشاند. این دانشیمرد بزرگ آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت و دهها کتاب و صدها مقاله در باره فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی نوشت.
🟩راهاندازی «فرهنگسرای فردوسی» و انتشار فصلنامه «هستی» نیز نشان از توجه ویژه او به ایران و ادبیات بوده است.
🟩کوچ ناباورانه و سوگمندانه دوست گرانمایه و عزیزم، دکترمحمدعلی اسلامی ندوشن که عمری برای بزرگداشت فردوسی و شاهنامه و منش و فرهنگ ایرانی از جان و دل کوشش عالمانه کرد، دردی سخت بر دل و جانم نشاند. این دانشیمرد بزرگ آثار ارزشمندی از خود به یادگار گذاشت و دهها کتاب و صدها مقاله در باره فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی نوشت.
🟩راهاندازی «فرهنگسرای فردوسی» و انتشار فصلنامه «هستی» نیز نشان از توجه ویژه او به ایران و ادبیات بوده است.
🔶مفهــوم ایــــران در شاهنامه تا اندازهای شناور است، چون مرزهای ایران شنــاور بوده، ایران در شـاهنـامه دو معنی دارد. یکی کشور ایران است و معنی دیگرش ایرانیان است.