طـلـوع خـورشـیدِ زنـدگی ام مـصادف شـد بـا دیـدنِ چـشمـهایـت. بـرقِ نـگـاهت مـانندِ گَـردِ طـلـایـی رنـگِ نـورِ خـورشـید اسـت کـه بـه زنـدگیِ مـن مـی تـابد و بـاعـثِ جان گـرفـتنِ ایـن روحِ خـسـتـه از پـای افـتاده مـی‌شـود! بـا آن دو گـویِ مـشکـیِ مــسحور کـننده ات مـیتـوانـی قـلـبِ بـی قـرارِ مـرا بـه زانـو در بـیاوری! چـه چـیزی در چـشمـانت وجود دارد کـه مـرا بـدیـن گـونه جـادو مـیکنـد؟! مـدتی اسـت کـه پـیونـد خـورده ای به اعـمـاقِ روحـم، جـوانـه کـوچـکِ زنـدگـی ام. آری تـو راسـت مـیگـفتـی کـه فـرق داری فـرقِ تـو در رنـگِ نـگـاهـت اسـت فـرقِ تـو در پـاکـیِ دلِ مـهربـانت است فـرقِ تـو در پـوشیـدنِ کـفـش هـایِ آهـنیـن و سـپری اسـت کـه در دسـتـانـت داری! جـنـگـنـده کـوچـکِ مـن! شـکـارت کـردم،درسـت در شـبی کـه حـتی فـکرش در ذهـنِ جـفتمـانِ خـطور نـمی کـرد! زیـرِ دسـتانِ هـنرمـندِ مـن خـوب پـیچ و تـاب میـخـوردی و مـاننـدِ مـاهـی ای کـه از آب بیـرون افـتاده تـمـنایـم میـکـردی، لـمسِ بـدنِ تـو مـانـند رقـصِ شـبنـم بـر رویِ گـلـبرگ هـای لـطیـفِ گـل بـود و گـونه هـای گـل انـداخـته ات مـرا بـیشـتر در هـوسِ مـالکِ تـنت شـدن مـی انـداخـت. قـرار بـود بـعدِ آن شـب خـاطراتـمان را زیـرِ خـاک دفن کـنیـم ولـی اشـتبـاهـی بـذرِ دوسـت داشـتن را درونِ خـاک پـرورش دادیـم! حـتی اگـر ایـن اشـتبـاه اسـت، تـو زیـبـاتـرین اشـتبـاهِ مـن خـواهی بـود.