🔖برای نزدیک شدن به خداوند باید قلبی نرم چون مخمل داشته باشی... هر انسانی در طول زندگیاش به شکلی رقّتِ قلب را میآموزد... دچار حادثه یا بیماری صعبالعلاجی میشود، درد جدایی میکشد، یا مال و اموالش را از دست میدهد... همه فرصتی مییابیم تا سختیِ قلبمان را نرم کنیم. اما بعضیها حکمت این حوادث را میفهمند و قلبشان را برای نزدیک شدن به خداوند رقیق میکنند و برخی متاسفانه بعد از این امتحان.. خشنتر شده و با دلی چون سنگ، از آن بیرون میآیند!
📚هر که باشیم، هر کجای دنیا زندگی کنیم، همگی جایی در اعماقمان نوعی حس کمبود داریم. انگار چیزی اساسی گم کرده ایم و میترسیم نتوانیم آن را پس بگیریم. آنهایی هم که میدانند چه چیزی کم دارند، واقعا انگشت شمارند.
📚زندگی اسباب بازی پر زرق و برقی است که به امانت به ما سپردهاند. بعضیها اسباب بازی را آن قدر جدی میگیرند که به خاطرش میگریند و پریشان میشوند. بعضیها هم همین که اسباب بازی را به دست میگیرند کمی با آن بازی میکنند و بعد میشکنندش و میاندازندش دور. یا زیاده بهایش میدهیم یا بهایش را نمیدانیم. از زیاده روی بپرهیز. صوفی نه افراط میکند و نه تفریط. صوفی همیشه میانه را بر میگزیند!