#داستان_حضرت_بلال_در_فراق_پیامبر(ص)


این داستان را هزار بار هم بخوانی باز هم کم است

حضرت بلال - رضى الله عنه - بعد از رحلت رسول الله - صلى الله عليه وسلم- ديگر نتوانست در مدينه زندگى كند.

كوچه هاى مدينه، بلال را از محبت رسول الله - صلي الله عليه وسلم - و نبودش جا نمى داد.

از حضرت ابوبكر صديق - رضی الله عنه - اجازه خواست
و به سرزمين شام (سوريه) رفت
و در آنجا ازدواج كرد و سكونت گزيد.

روزى از روزها، از خواب بيدار شد، در حالی که گريه مى كرد.

همسرش پرسيد:

چه شده، اى بلال كه گريه مى كنى؟

گفت: رسول الله - صلي الله عليه وسلم - را در خواب ديدم.

برايم گفت:

اى بلال! اين چه جفاست كه به حق ما مى كنى؟
چرا به ديدار من نمى آيى!؟

همسرش توشه سفرش را آماده كرد و گفت:

برو به زیارت پيامبر.

بلال به مدينه رسيد؛

حضرت ابوبكر و حضرت عمر - رضي الله عنهما - او را در آغوش گرفته

و از خوشحالى اشك می ريختند.

حضرت ابوبكر از بلال تقاضا كرد تا أذان بدهد.

بلال عذرخواهی کرده و گفت:

اى جانشین پیامبر!

بعد از رسول الله من ديگر أذان نگفته و نمى توانم.

حضرت عمر - رضي الله عنه - نیز اصرار كرد، اما بلال نپذيرفت.

او به حجره ى حضرت عايشه - رضی الله عنها - رفت

و در کنار مرقد مطهر رسول الله - صلي الله عليه وسلم - نشست و چشمانش پر اشک شد.

سیدنا حسن و سیدنا حسين - رضی الله عنهما - نزدش آمدند.

هر دو را در آغوش گرفته و گفت:

بوى خوش و مبارک جدّتان را مى دهيد.

آنها از وی تقاضا كردند كه أذان بدهد.

بلال نتوانست درخواست آن دو را رد كند.

لذا به همان مکانی كه همیشه در زمان رسول الله اذان میگفت، رفته و شروع كرد:

الله اكبر الله اكبر
يكباره مردم مدينه تكان خوردند كه پيامبر دوباره مبعوث شده،
وقتى بلال گفت:

اشهد ان لا إله الا الله
زن و مرد، پير و جوان، همه از خانه ها سراسيمه به سوى مسجد النبی دويدند،

همين كه بلال به
أشهد ان محمد رسول الله
رسید، گلويش گير كرد و دیگر نتوانست ادامه دهد.
چنان گريه و فغان در مدينه افتاد كه غم آنروز، بعد از رحلت رسول الله - صلی الله علیه و سلم - در تاريخ مدينه سابقه نداشت.

بلی! عشق رسول الله در قلب بلال بود كه جرقه اش همه را تكان داد.

ﺍﻟﻠَّﻬُﻢَّ ﺻَﻞِّ ﻋَﻠَﻰ ﻣُﺤَﻤﺪٍﷺ,ﻭَﻋَﻠﻰ ﺁﻝِ و اصحابِ ﻣُﺤَﻤَّﺪٍﷺ