چقدر این شعرمولانا زیباست؛
باران که شدى مپرس ، اين خانه ى کيست...
سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيست...
باران که شدى، پياله ها را نشمار...
جام و قدح و کاسه و پيمانه يکيست....
باران ! تو که از پيش خدا مى آیی...
توضيح بده عاقل و فرزانه يکيست...
بر درگه او چونکه بيفتند به خاک...
شير و شتر و پلنگ و پروانه يکيست...
با سوره ى دل ، اگر خدارا خواندى...
حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست....
اين بى خردان،خويش خدا مى دانند....
اينجا سند و قصه و افسانه يکيست...
از قدرت حق ، هرچه گرفتند به کار..
.
در خلقت حق، رستم و موریانه يکيست...
گر درک کنى خودت خدا را بينى ....
درکش نکنى , کعبه و بتخانه يکیست...
@bekhanimobedanim