گاهی بچه‌ها در دلنشین‌ترین حالت ممکن‌اند. مثل وقتی که برنامه‌ای را پیشنهاد می‌دهند که بزرگسالان می‌دانند مطلقاً عملی نیست. بچه‌ای پنج‌ساله فکر می‌کند داشتن شغلی که فضانورد بودن و آشپز مامانش بودن را با هم ترکیب کند بسیار زیباست. خواهرش برای نگهداری یک فیل در باغچه‌شان برنامه‌ریزی می‌کند. پسری می‌گوید دوست دارد با برادر بزرگ‌ترش ازدواج کند، آن یکی می‌خواهد ماشین زمانی اختراع کند که به او اجازه دهد زمان را معکوس کند. به جای اینکه این ایده‌های مضحک و غیرعملی را درجا پس بزنیم معمولاً از اینکه بچه‌ها با حرارت بسیار درباره‌ی برنامه‌هایشان برای بهبود یا اصلاح شرایط زندگی حرف می‌زنند، که زیاد هم پیش می‌آید، شادان می‌شویم. دلنشینی‌اش در اینجاست که هنوز ایده‌هایشان به محک تجربه نخورده است. هنوز می‌توانند بلندپروازی‌های اوتوپیایی داشته باشند، بدون اینکه خودشان را سانسور کنند. لذت ما نشانه‌ای است از اینکه ما بزرگسالان به طرزی دردناک این آزادی را از دست داده‌ایم. مشاهد‌ه‌ی ایده‌های آنها برایمان تکان‌دهنده و تأثربرانگیز است (ساختن بزرگترین پل دنیا با آجرهای اسباب بازی یا اختراع هواپیمایی که روی آب حرکت می‌کند)، زیرا متوجه می‌شویم این قوه‌ی آزادی را کمی بیش از اندازه سفت و سخت در خودمان نابود کرده‌ایم. در حقیقت، عجیب نیست که این مرحله از حیات بشر دوره‌ای بوده است که او برای نخستین بار این چنین به دلنشین بودن بچه‌ها علاقه‌مند شده است. جوامع به چیزهایی که از دست می‌دهند علاقه‌مند می‌شوند. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم پر از فناوری‌های پیشرفته، دقت بالا در علم، بوروکراسی عظیم، ناامنی و رقابت شدید بر مبنای شایستگی. برای زنده‌ماندن با هر میزانی از موفقیت، ما باید به طرزی منحصربه‌فرد موجوداتی کنترل‌شده، آینده‌نگر، منطقی و محتاط باشیم. اگرچه تمایل نداریم چیزی را که در زندگی‌مان کمیاب است به رسمیت بشناسیم. کم پیش می‌آید بگوییم: ما به پرواز خیال بیشتری، به اعتماد معصومانه‌ی بیشتری، به بی‌اعتنایی شادی‌بخش بیشتری نسبت به انتظارات نیاز داریم ... ما حتی فراموش کرده‌ایم این همان چیزی است که می‌خواهیم. به جایش برایمان تأثر برانگیز است ـ در حقیقت دلنشین است ـ که با این چیزها در شکل نمادینشان، در خط خطی‌های یک بچه، روبه‌رو شویم. هنر کودکانه فرصتی فراهم می‌آورد که شناخت نیازهای خود را آغاز کنیم. هر کدام از آنها در نوع خود تقاضایی سیاسی است؛ بیانیه‌ای فشرده برای بعضی چیزها که در شرایط اضطراب و ناتوانیِ زندگیِ بزرگسالیِ معاصر بی‌درنگ به آنها نیاز داریم. @beingneeds