🔹☁️ تبریز 2018 و ابری که نبارید . ◀️ نزدیک 40 روز از رویداد تبریز 2018 و پایتخت گردشگری کشورهای اسلامی می گذرد . رویدادی که به مثابه یک فرصت همچون ابری از جغرافیای سیاسی فرهنگی تبریز عبور کرد اما برای این شهر نبارید که نبارید ! 🔸اما تبریز 2018 چه بود ؟ سازمان کنفرانس اسلامی معروف به سازمان همکاری اسلامی طرحی را از سال 2015 با نام معرفی شهر نمونه گردشگری کشورهای اسلامی کلید زد. در این طرح هر ساله شهری از کشورهای اسلامی به عنوان ” شهر نمونه گردشگری جهان اسلام ” معرفی می شود. در اولین معرفی شهر قدس فلسطین در سال 2015 و در دومین معرفی شهر قونیه ترکیه در سال 2016 به عنوان شهر نمونه گردشگری جهان اسلام معرفی شدند. برای سال 2017 نیز شهر مدینه عربستان به این عنوان انتخاب و در نهایت شهر تبریز به عنوان شهر نمونه گردشگری جهان اسلام در سال 2018 انتخاب شد. این انتخاب در اجلاس کارشناسان ارشد نهمین کنفرانس وزیران گردشگری کشورهای عضو سازمان همکاری‌ اسلامی در شهر نیامی پایتخت جمهوری نیجر انجام شد. قبل از این انتخاب دو شهر تبریز و یزد از ایران با توجه معیارهای انتخاب به عنوان نامزد معرفی شده بودند که تبریز توانست این عنوان را نصیب خود کند. گستره اثر این رویداد با توجه به تعریفی که از کشورهای اسلامی هست بسیار فراخ بوده است . با یک جستجوی معمولی در اینترنت می توان دریافت ، کشورهای اسلامی به کشورهایی گفته می‌شود که دین رسمی آن‌ها یا دین بیشتر جمعیت آنان اسلام است. بیشتر کشورهای اسلامی در خاورمیانه، آسیای میانه، شمال آفریقا، و جنوب شرقی آسیا هستند. با این تعریف جمعیت کشورهای اسلامی جمعیتی میلیاردی و چند صد میلیونی است . 🔻اما چرا تبریز نتوانست از این رویداد به نحو احسن استفاده کند ؟ نگاهی گذرا به برنامه های تبریز 2018 و نمود بیرونی آن در سطح شهر نشان از عدم تصمیم گیری درست و عدم اجرای اصولی آن است. همچنین در وبگاه مربوط به این رویداد ، کلیدواژه های "نتوانستیم" ، "نمی شود" و "بن بست مدیریتی" به چشم می خورد . نگاه نگارنده راجع به این عدم موفقیت نه جناحی است و نه فرد خاصی را نشانه گرفته است . چون مسأله فراتر از این حرفهاست . بن بست مدیریتی مذکور که باعث گردید تا مسئول تام الاختیار رویداد 2018 وادار به استعفا شود نه در کمبود بودجه و امکانات است و نه در عدم حمایت های قانونی . بن بست فوق در بن بست افکار مدیران بومی استان است . یعنی مدیران استانی شناختی از هویت و اهمیت زمین سیاسی و ثقل فرهنگی تبریز ندارند . و این عدم شناخت خود را در کلید واژه های نتوانستن و بن بست مدیریتی نشان می دهد. به اذعان بزرگان مردم شناسی ، تبریز ثقل فرهنگی قفقاز بوده و هست ، امری که باور آن برای مردم و حتی بسیاری از مدیران سخت می نماید . 🔴 متأسفانه دیدگاهی که در باور مدیران مربوطه جولان می داد ، دیدگاهی از نوع تشریفات میزبان میهمانی بود ، همان روحیه ای که که در اغلب مردم اهل تبریز رواج دارد . تو گویی که باید کسی که به شهرمان می آید حتماً و باید از مراکز مجلل و مدرن و مراکز خرید دیدن کند و از دیده شدن حاشیه نشینی شهر و دیگر مشکلات آن خودداری شود . نشان به آن نشان که برای آبروداری در برابر خارجی ها ! روی چهره¬ی فقیر حاشیه نشینی شهر سطلهایی از رنگ پاشیدند و سوء مدیریتشان را زیر رنگ ریا قایم کردند . 👈 بی تردید کشورهایی که برای بازدید از تبریز می آیند نه برای دیدن مراکز خرید و پاساژهای آنچانی است و نه برای فضای سبز تبریز . آنها برای فهم هویت تبریز ، تاریخ تبریز ، آداب و رسوم آن ، فرهنگ عمومی آن و ... و در یک کلام برای فهم تبریز می آیند . می شد برای تاریخ تبریز کار کرد ، می شد برای تجلی هویت تبریز که همانا روحیه مجاهدت در پرتو مرجعیت شیعه بوده در دیگر کشورهای منطقه قفقاز کار کرد ، می شد از مجاهدت سرداران و سالاران ملی سخن گفت ، می شد از مهدی و حمید باکری و علی تجلایی گفت ، می شد از علامه ها گفت ، می شد از اولین هایش گفت ، می شد از بمباران دانشگاه تبریز گفت ، و می شد می شدهای بسیار . برای شناساندن تبریز و تشویق کشورهای اسلامی ، خودشان به اروپا رفتند ! و به عنوان نماینده شهر تبریز ، مدتی اروپا گردی کردند . در حالی که می شد اصحاب رسانه های کشورهای اسلامی را برای یک هفته به تبریز دعوت کنند و با آشنا ساختن آنها از تاریخ و فرهنگ تبریز ، موجبات تولیدات چند رسانه ای آنها در رسانه های مختلف کشورهای اسلامی را فراهم آورند . 🔸به واقع نتوانستیم آنطور که باید و شاید از این فرصت تاریخی استفاده کنیم . و این ناتوانی را نه در کمبود بودجه و اعتبار بدانیم و نه در مشکلات قانونی . 📎مشکل ، فهم رویداد بود که تا به خودمان بجنبیم ابر تبریز 2018 از بالای سرمان گذشت و ما همچنان با دهانی باز منتظر بارشی از این فرصت ابرگونه .💨 https://t.center/bayan_sabzi