🔹چرا رقابت، مشارکت را بالا نبرد؟
#بخش_اول🔹به نظر می رسد
بخش های قابل توجهی از کسانی که در انتخابات شرکت نکردند ضمن آن که گلایه های بعضا بجایی هم دارند اما دل در گرو اعتلای میهن داشته و هیچ پیوند و اشتراکی با مخالفان جمهوری اسلامی ایران ندارند. انتقاد و قهر این دسته چه بسا ریشه در کوتاهی ها و بی توجهیهای مسئولان و بخصوص تنگناهای معیشتی دارد و لذا راه آشتی و بازگشت وجلب توجه آنها بسته نیست.
🔹انتخابات دوره چهاردهم ریاست جمهوری می توانست انتخاباتی با استانداردهای قابل قبول در حوزه مشارکت باشد اما در نهایت پیش بینی ها و نظرسنجی ها چندان درست از آب درنیامدند. انتخاباتی که ابتدای آن پیش از اعلام اسامی نامزدهای نهایی از سوی شورای نگهبان، « رقابت» مولفه مهم و دغدغه فعالان سیاسی و کنش گران سیاسی بود، انتهایش اما با دغدغه دیگری یعنی « مشارکت» همراه شد.
🔹در حقیقت این گزاره که « رقابت، عامل ایجاد مشارکت است» در مرحله
اول انتخابات ریاست جمهوری چندان رنگ واقعیت به خود نگرفت. این البته به معنای نادرست بودن گزاره فوق نیست اما به هر حال در انتخاباتی که رقابت قابل قبولی داشت - در این حد که جریان های اصلی نماینده خود را در میدان داشتند - در نهایت نرخ مشارکت عمومی، مرز 40 درصد را پشت سر نگذاشت و به این ترتیب، سوال یا ابهام هایی درباره رابطه مستقیم رقابت و مشارکت پیش کشید. اکنون سئوالات و دغدغه هایی درباره نتایج انتخابات اخیر مطرح شده است:
🔹1) در دو انتخابات گذشته، یعنی ریاست جمهوری 1400 و مجلس 1402 جهت اصلی یا محور مشترک تحلیل ها در باب چرایی مشارکت زیر 50 درصد، به سمت کیفیت رقابت بود. حال اما چه شده که در انتخاباتی کاملا رقابتی تر از ریاست جمهوری قبلی، میزان مشارکت مردمی نه تنها بر خلاف انتظارها رشد نیافت بلکه افت نزدیک به 9 درصدی هم داشت؟
🔹2) آیا همه 60 درصدی را که پای صندوق رای نیامدند باید در یک دسته واحد ارزیابی کرد و آنها را مخالفان جمهوری اسلامی به شمار آورد؟
🔹3) در انتخابات 1400 که مشارکت به حد نصاب 50 درصد نرسید، نهادهای حاکمیتی، گروه ها و احزاب سیاسی، رسانه ها و هر عامل تاثیر گذار دیگری، چه مواجهه عقلانی و کارشناسانه و جامعه شناسانهای با موضوع داشتند و چه تدابیری اندیشیدند تا عدم مشارکت اکثریت جامعه در انتخابات، ادامه دار و سلسله وار نشود؟
🔹4) و در نهایت اینکه حاکمیت، گروه های سیاسی، و ستادهای انتخاباتی در مواجهه با این سلسله ناخوشایند رخدادها چه می توانند یا چه باید بکنند؟
🔹 واقعیت این است که 60 درصدی که در انتخابات شرکت نکردند آنقدر عدد بزرگی است که نمی توان با توسل به مفهوم « بی تفاوتی»، تمام آنها را ذیل این تعبیر گنجاند. بسیاری از ما بخصوص در چند روز آخر منتهی به رای گیری در مواجهه های شخصی با کسانی که قصد رای دادن نداشتند، با این گزاره مواجه بودیم که « فایده ای ندارد». پشت سر همین دو کلمه « فایده ای ندارد » دنیایی از تحلیل و واقعیت نهفته است. چگونه
بخش قابل توجهی از جامعه ایران به این جمع بندی رسیده که مدرن ترین و کم هزینه ترین راه تاثیر گذاری آحاد جامعه بر سرنوشتشان یعنی انتخابات بی فایده است؟
🔹قاعدتا این جمع بندی ناظر بر تجربه های درست یا نادرست است که جامعه از سر گذرانده است. بنابر این مواجهه صحیح با این
بخش جامعه، شماتت و متهم کردن آنها نیست. وقتی از پس جابجایی دولت هایی با گرایش های سیاسی متفاوت برخی مسایل و مشکلات و چالش های بزرگ همچنان حل نشده روی میز باقی مانده و چه بسا در گذر زمان تبعات منفی آن بر زندگی روزمره مردم فزونی هم یافته، طبیعی است که گزاره "فایده ای ندارد" هم جا باز می کند. جالب تر اینکه در دعواها و رقابت های سیاسی هم عمدتا به اعتبار عملکرد پیشینیان چوب حراج زده می شود و این خود، دمیدن بر طبل همین گزاره ای است که به صورت جدی ،محل بحث است. چنانکه در مناظره های انتخاباتی هم مشاهده شد که کل دوران 8 ساله یک رئیس جمهوری که با مکانیسم های قانونی و رای مردم انتخاب شده، تعریف و توصیفی جز سیاهی و تباهی و خیانت پیدا نکرد. به همین سیاق طرف مقابل هم عملکرد رقیب را می نوازد و مخاطب سر گردان در این میانه، وقتی نتیجه همه طرف ها را سیاهی وتباهی میبیند به این نتیجه می رسد که چه تضمینی هست که منتخبان جدید به همان راه و منش پیشینیان نباشند؟ به نظر می رسد دقت و تأمل روی گزاره "فایده ای ندارد"باید در دستور کار همه قرار بگیرد.
#استان_فوریارتباط با ما
👇👇#علی_دویران : 09120189350
#علیرضا_دویران : 09196036199
عضویت در کانال ما در تلگرام
👇@ostan_fori صفحه اینستاگرام
instagram.com/ostan_fori واتس آپ
#استان_فوریhttps://chat.whatsapp.com/KhyDO0BhGw0JfwV5zBvqEhصفحه دوم استان فوری در واتس آپ
https://chat.whatsapp.com/FGjJg68MZjLJ8NdfWhKbgG#صفحه_ایتاhttp://eitaa.com/bsiratsabz