✨به نآم حق
#یادداشت_دانشجوییکارگر کجای کار است؟
🔸کنتورسازی زمانی در اوج قله های موفقیت برای خودش برو بیایی داشت، اما حالا تمامش را می شود در یک داستان گنجاند، مثل خیلی از داستان های دنباله دار دیگر!
اما اگر داستان هم باشد، یکی از شخصیت های اساسی این داستان که از قضا خیلی از مسائل را در پی رنگ این داستان رقم میزند، کارگر است.
پیش از خصوصی سازی (که شما بخوانید خصوصی بازی) «کارگرمتخصص ها» چرخِ کارخانه را می گرداندند و بعد از آن هم اولین گروهی که صدای جانِ خسته
کنتورسازی را به گوش جامعه رساندند، همان قشرکارگر بود، چرا که نیروی انسانی فعال نشان دهنده پویایی هر مجموعه است.
🔸امروزه بعد از طوفان ویرانگر
#اجرای_نادرست_خصوصی_سازی ، حقوق کارگری بیش از همیشه ضایع می شود و اصلا سوال این است که با همه ی این مسائل ، کارگر کجای کار قرار دارد و تا چه حد از حق و حقوق برخوردار است؟ می خواهم به دو مسئله مهم که موجب شده حقوق کارگران کارخانه
کنتورسازی در طول خصوصی سازی تضییع شود، بپردازم.
🔸اولین مسئله، بحث ایجاد شرکت تعاونی بود که به گفته یکی از کارگران در بحبوحه خصوصی سازی با دریافت حدود دویست هزار تومان هزینه از هر کارگر و با پیگیری هیات مدیره سابق شکل گرفت. می توان گفت که با وجود همچنین تعاونی که به مثابه یک سندیکای قوی کارگر-کارمندی در کارخانه عمل می کند، کارگر تا حد زیادی میتواند درباره ی امنیت و آینده شغلش مطمئن و حتی تاثیر گذار باشد و البته درباره ی آینده اداره کارخانه به عنوان قشری که سال ها در کارخانه عمر گذرانده و به چم و خم کار آشناست، هم تصمیم گیرنده باشد. اما کار با آن روالی که باید پیش نرفت و وقتی این تعاونی در مزایده وارد رقابت با هیات مدیره فعلی (پس از خصوصی بازی) شد، پس از توافق با مالک فعلی مبنی بر اعطای 10 درصد به کارگران و کارگزاران کارخانه، از رقابت کنار کشید، اما هیچ وقت این 10 درصد داده نشد!
🔸مسئله ی بعدی بر می گردد به آخرین حضور کارگران بعنوان کارگر در کارخانه و البته بعد از آن یعنی تعلیق کامل کارخانه زمانی که حقوق کارگرها بعضا 24 ماه معوق شد واوضاع بلاتکلیفی داشتند. کارخانه هم به کلی به حالت تعلیق درآمد و دیگر بعد از آن سر کار نرفتند.
همان جا که با حضور شورای اقتصاد مقاومتی استان تعهدی گرفته شد که در صورت بازگشایی کارخانه کارگران پیشین به کار گرفته شوند، اما مدتی پس از پرداخت معوقات کارگرها از طرف دولت، این تعهد هم زیر پا گذاشته شد و نیروی جدید استخدام کردند. حالا بگذریم که در این شرایط معلوم الحال کارخانه اصلا برای چه استخدام شدند و عاقبتشان چه شده!؟
حالا که این نوشته را می نویسیم و می خوانیم کارگران به حد زیادی از کارخانه فاصله گرفته اند و با اینکه هنوز هم عده زیادی از آن ها به سن بازنشستگی نرسیده اند، خبری از مزایای باز نشستگی هم نیست.
اگرچه به لطف بعضی پیگیری ها از صندوق بیمه بیکاری دولت تامین معاش می کنند، اما چیزی که از طرف بیمه بدست می آید کاملا اندک است و گذران زندگی بسیار سخت...
🔸با همه ی صحبت هایی که شد، این سوال پیش می آید که اگر روزی کارخانه مشکلات مدیریتی اش را از سر بگذراند و دوباره راه اندازی شود، آیا همچنان سندیکا و تشکل واحدی راه اندازی می شود تا این دست از مشکلات را برای احقاق حقوق کارگری مرتفع کند؟
این مسئله هم قابل تأمل است که «کارگران سابق کنتور سازی» بعضا هنوز هم در حال پیگیری برای بازیابی کارخانه هستند.
شاید بتوان گفت با وجود حقوقی که از آنها تضییع شده باز هم کارخانه را خانه ی خود میدانند و به همین علت در ناملایمت ها هم از آن حمایت می کنند.
🔹این داستان ادامه دارد...
با ما همراه باشید در قسمت های بعدی
#کنتور_نوشته✍ خانوم پورنیان.
#کنتورسازی #مطالبه_گری💢فانوس؛ بسیج دانشجویی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره).
🆔 @Fanous_ikiu