آیا جالب نیست که با وقارترین فلاسفه علی‌رغم دقت و جدیت در به‌ کارگیری یقین‌ها، هنوز به جملات قصار شاعران استناد می‌کنند تا اندیشه‌های خود را عمیق‌تر و معتبر‌تر سازند؟ در حالی که برای یک اندیشه چیزی خطرناک‌تر از آن نیست که شاعری آن را تایید کند تا تکذیب به قول هومر«شاعران دروغگویانی بزرگ هستند» حکمت شادان/فریدریش نیچه/صفحه ۱۴۶ @morirosi