شکر‌لب گفت که این میل از کجا خاست بگفت از یک دو حرف آشنا خاست بگفت از گل‌رخان بیند وفا کس بگفت این آرزو عشاق را بس بگفتش نخل مشتاقان دهد بار بگفت آری، ولی حرمانِ بسیار بگفتش دردِ حرمان را چه درمان بگفتا وای‌وای از درد حرمان بگفت از صبر باید چاره سازی بگفتا صبر کو در عشق‌بازی بگفتش می‌توان با دوست پیوست بگفت آری اگر از خود توان رست بگفتش وصل به، یا هجر از دوست بگفتا هر چه میل خاطر اوست نوای عشق‌بازان خوش نوایی است که هر آهنگ او را ره به جایی است اگر چه صد نوا بیرون دهد چنگ چو نیکو بنگری باشد یک آهنگ #وحشی_بافقی