سنگینی بی بال و پری قسمت ما شد
از بس نپریدیم قفس عادت ما شد
جز وقت تماشا قفسم را نگشودی
اینجا کِه به جز آینه هم صحبت ما شد؟
یاران همه از لطف تو یک جرعه چشیدند
از جام تو خالی شده اش قسمت ما شد
آبادی ات ارزانیِ شهری شده اما ؛
با سایه ات همراه شدن حسرت ما شد
لطفت نرسید از در و اندوه دو عالم
باری به سر شانه ی کم طاقت ما شد
اشکیم اگر از گوشه ی چشمان تو رفتیم
بر خاک تو افتادن ما "شوکت" ما شد
#پژمان_صفریبرداشت از کتاب
#غزل_خون@pezhmansafarighazalkhoon
