°• میدانی کی فهمیدم عشق میان من و تو ،راه به جایی نمی برد؟ آن زمان که بعد از هر دیدارمان، خسته و دلتنگ بودم آنچنان که قبل از بازگشت به خانه در کافه ای می نشستم و بنا به فصل فنجانی قهوه یا ظرفی بستنی خودم را میهمان میکردم و از کتابی که همیشه در کیف دارم میخواندم و روح و جسمم را شارژ میکردم برای بازگشت به خانه ... برای این که خواهرم پی به حال ِ بَدَم نبرد ، برای این که سرحال و شاد به نظر جلوه کنم. خواهرم اما گول نمی خورد، لحظات اول ورود پر سرو صدایم به خانه و شوخی ها و خنده هایم فریبش نمی داد.. باورم نمی کرد.. روزها و شب های دیگرم را میدید متوجه می شد برای پاسخ یک سوال کوچک چقدر انتظار می کشم ،برای گرفتن یک پاسخ بله یا نه، حتی! خلق تنگی ها و دلتنگی های روزهای بعد دیدار را میدید او هیچ وقت فریب این عشق را نخورد! یک شب در حال گریه کردن مچم را گرفت اولین پرسشش: بیمار شدی؟ دلت درد می کنه؟ طوریته؟ سر تکان دادم: نه ،دلم گرفته..‌ صندلی روبروی میز آرایش را جلو کشید و رویش نشست و به صورتم خیره شد. بعد پرسید : چرا خودت را آزار میدی وقتی میدونی در جاده ی درستش نیستی... سکوت کرد .‌‌‌.. و بعد ِ مکثی طولانی افزود: خودت را بزار جای من و از دریچه ی چشم من ، به خودت به رابطه ات نگاه کن... بعد صندلی را با دقت در حای اولش قرار داد و از اتاق بیرون رفت. از آن لحظه به بعد تصمیم گرفتم از دریچه ی چشم او به خودم ، به رابطه ام با تو و به زندگی ام نگاه کنم و فهمیدم ... درک کردم چقدر رابطه ی من با تو به بیراهه رفته و این به اصطلاح عشق راه به جایی نمی برد.. به یاد سخنان دکتر کلانتری در جمع دانشجوها افتادم: " اگر وقتی از جایی خارج می‌شویم انرژیمان بیشتر از زمانی باشد که وارد آن مکان شده‌ایم یعنی در جای درستی قرار داریم." و این هرگز برای من در رابطه ام با تو پیش نیامده بود ،من هر بار از پیش تو برمی گشتم خًرد و خمیر و خسته بودم بسکه انرژی گذاشته بودم تا تو را به حرف بیاورم ، که چیزی بگویم تا تو بخندی و باب گفتگو میانمان گشوده شود. نه من در جای درستی نبودم این راه نبود بیراهه بود آخرین باری که تو را دیدم برایم سخت گذشت ،تو آرزوی سی ساله ی من بودی که نشده بود که برآورده شود. اما هرچقدر سخت گذشت ، ارزشش را داشت.. من به خودم به آرامش خودم و به نشاط خودم نیاز داشتم برای زندگی کردن. پس با تو بدرود گفتم. مریم درانی ○ °• @baharestan66