بچه‌های قلم | BachehayeGHalam

🔻 کاش غیرت و مردانگی این زن مارونی را داشتید!

🚫 قبل نوشت من:
اگر مرجع تقلید شما به صورت مطلق حکم به حرمت گوش دادن به صدای آواز زنان داده، ویدیو را متوقف کنید.

📝 سهیل کریمی

سید حسن در خلال جنگ تموز از سنگر خود در پاسخ نامه‌ی قوای حزب‌الله در جنوب لبنان پیامی فرستاد که مطلعش این بود:
«و اما المجاهدین...» و در ادامه؛ «برادرانم! شما اعماق تاریخ این امتید.
شما خلاصه‌ی روح این ملتید.
شما تمدن و فرهنگ و اساس عشق و معرفت این امتید...
ای برادرانم!
ای کسانی که جمجمه‌های خود را به خداوند سپرده‌اید!
به دورترین افق‌ها بنگرید.
جواب من به شما تشکر من از شماست...».

خواننده‌ی نامی و ملی لبنان بانو «#جولیا_پطرس» این دو نامه و پیام را دید.
به قول خودش به شدت تحت تأثیر قرار گرفت و دلش تکان خورد.

آن را برای غسان مطر شاعر معروف لبنان فرستاد تا بر اساس این دو پیام ترانه‌ای بسراید.
غسان هم «احبائی» را سرود که جولیا ضمن اخذ مجوز از حزب‌الله با موسیقی برادرش زیاد پطروس، نماهنگی را در ویرانه‌های بنت جبیل اجرا کرد.

این ترانه به اضافه‌ی چند ترانه‌ی حماسی دیگر در سرتاسر دنیا در کنسرت‌های متعددی توسط جولیا پطروس مسیحی اجرا شده و بیش از سه میلیون دلار عایدات آن بود که تماماً به خانواده‌های شهدا و بازمانده‌گان مقاومت لبنان اهدا شد.

پس از مدتی جولیا به اتفاق همسرش به زیارت سید رفتند.
جولیا به سیدحسن گفت از آرزوها‌یش این است که بوسه بر دست سیدحسن بزند.
سید هم گیر شرعی آن را این‌گونه حل کرد که دست چپ همسر جولیا را گرفت و گفت حال دست راست همسرت را ببوس...

یکی از دوستان لبنانی تعریف می‌کرد برای کنسرت جولیا رفته بودیم.
در مقابل سالن مأمورانی ایستاده بودند که از آوردن پرچم‌های گروه‌های سیاسی به داخل سالن ممانعت به عمل می‌آوردند.
با وجودی که حدود ٩٠ درصد مراجعان، مسیحی مارونی بودند، کوهی از پرچم‌های حزب‌الله در مقابل سالن اجرا تشکیل شده بود.

کاش قائلان شعار «نه غزه نه لبنان...» به اندازه‌ی یک جو از مردانه‌گی و غیرت این زن را داشتند.

* سال ٩١ که اولین اجرای کنسرت جولیا منتشر شده بود، به دفتر آقا زنگ زدم من باب حلال یا حرام بودن شنیدن این ترانه.
گفتند برایت ریبه دارد؟
گفتم خیر.
گفتند غناست؟
گفتم: حماسی است.
گفتند این اصلاً سؤال کردن نداشت.
گوش بدهید...

🆔 @nikkhah_ir


‌‌

✳ جولیا پطرس و هفته وحدت!

۱. روزی که مجاهدان جبهه مقاومت در جریان جنگ‌های ۳۳ روزه به رهبر خود #سیدحسن‌_نصرالله نامه نوشتند و تأکید کردند ما تا آخر، محکم در میدان دفاع از لبنان ایستاده‌ایم و ذره‌ای عقب نخواهیم نشست، هیچ‌کس فکر آن را هم نمی‌کرد که پاسخ سید به آن نامه، به ماندگارترین اثر هنری موسیقایی در تاریخ لبنان تبدیل شود.
آن‌روز خوانندهٔ مسیحی لبنان متن جواب سید را با شوق و ذوق نشان برادرش داد که ببین! چقدر این متن فاخر نوشته شده و چقدر ادبیاتش به شعر نزدیک است و بعد که می‌روند سراغ #غسان_مطر شاعر برجسته کشورشان، پاسخ سید به مجاهدان حزب‌الله تبدیل به ترانه‌ای می‌شود که جولیا آن را می‌خواند و تمام عواید آن را به خانواده‌های شهدای جنگ ۳۳ روزه هدیه می‌کند. آن ترانه بسرعتی باورنکردنی در لبنان و در غرب‌‌ آسیا و کشورهای اسلامی و غیراسلامی، محبوب و میلیون‌ها بار شنیده می‌شود و امروزه جزو ادبیات سیاسی مقاومت و ادبیات ملی لبنان محسوب می‌شود.

۲. در این ۱۱ سالی که از جنگ ژوئیه گذشته، #جولیا_پطرس بارها و بارها و در مناسبت‌های مختلف این ترانه را اجرا کرده است. او با اینکه چندین و چند اثر دیگر دربارهٔ مقاومت و دربارهٔ جنگ غزه (الحقّ سلاحي) خوانده است اما هیچ‌کدام نتوانست به شهرت این اثر نزدیک بشود. سال پیش وقتی در ایام سالگرد پیروزی لبنان، جولیا کنسرتی با حضور ده‌ها هزار نفر از مردم در بیروت داشت، وقتی در بین چند ترانه‌ای که خواند، ناگهان آهنگ ترانهٔ «#احبائي» نواخته شد تمام جمعیت بلند شدند و دست زدند و برخی اشک شوق ریختند. جولیا هم وقتی شور و شوق حضار را دید، اجازه داد جاهایی که مردم دوست داشتند را خودشان اجرا کنند. اما زیباترین صحنه‌ها که از هوشمندی بالای این خوانندهٔ مسیحی ناشی می‌شد، آنجا بود که وقتی ترانه به «انتم...» های متن در توصیف مجاهدان حزب‌الله می‌رسید، با دست به حضار اشاره می‌کرد که یعنی شما هم مثل آنها هستید و باید آن راه را ادامه بدهید یا آنجا که می‌گوید: «بکُم سَنُغُیّرُ الدّنیا» (با شما دنیا را دگرگون می‌کنیم).
در پای این اجرا آقای #میشل_عون (#رئیس‌جمهور سابق و فعلی) و خانواده‌اش، مسئولان عالی لبنان و دهها تن از مسیحیان و شیعیان و اهل تسنن و طرفداران حزب‌الله و دروزی‌ها و اقوام و طوایف دیگر لبنان در کنار هم نشسته‌اند و آن را با شور زایدالوصفی همخوانی می‌کنند و برای این ترانه دست می‌زنند.

۳. حالا امسال هم در سالگرد پیروزی بر اسرائیل، در همان سالن و با همان شور و شوق و بلکه بیشترِ مردم شیعه و سنی و دروزی و مسیحی و ... ترانهٔ «احبائی» خوانده شد و باز هم خوانش بخشی از آن را خود مردم به عهده گرفتند در حالی که یا اشک می‌ریختند، یا دست‌هایشان را به عنوان اتحاد در هم گره زده بودند و ... بدین‌سان، یک ترانه، شده است محور اتحاد ملی و دینی و مذهبی همه مسلمانان و مسیحیان و دلدادگان وطن. هدفی که سال‌هاست ما از ایران آن را دنبال می‌کنیم.

۴. در هفته وحدت هستیم که تلاشی است ارزنده برای نزدیکی و اتحاد هرچه بیشتر شیعه و سنی. ببینیم که یک ترانه و یک آهنگ چگونه توانسته است محور اتحاد و کنار هم نشستن و اشک ریختن و دست زدن و دست در دست هم فشردن شیعه و سنی و مسلمان و مسیحی شود. چرا ما نتوانسته‌ایم از ادبیات و هنر غنی کشورمان به این شیوه تأثیرگذار و در این راه استفاده کنیم؟ آیا باید چشم به راه آینده باشیم؟

۵. یادی هم کنیم از برخی خوانندگان کشورمان که وقتی امام امت درگذشتند حاضر نشدند کنسرت اروپای خود را لغو کنند و کسانی که در اوج فتنه آمریکایی، با دشمنان این ملت و دشمنان شیعه و سنی کشورمان همنوا شدند و حتی به نفع آنان هم ترانه خواندند!

برای من،‌ جولیا پطرس این خوانندهٔ زن مسیحی لبنانی در رسیدن به آرمان‌های بلند مکتبی، بسیار باارزش‌تر و گرامی‌تر و محبوب‌تر از کسانی است که اسم و شناسنامهٔ اسلامی و شیعی و ایرانی دارند اما روزگاری با دشمن ایران و اسلام هم‌نوا شدند و هیچ‌گاه هم ابراز پشیمانی نکردند. آیا ممکن است اینان هم روزی به اصل خود برگردند؟ باز هم چشم به راه آینده می‌مانیم...

@bachehayeghalam
@tdejakam

https://t.me/tdejakam/508