سخنی با ابراهیم حاتمی‌کیا درباره‌ی فیلم «
به وقت شام»:
حکومت چیزی نیست که ماندنی باشد ولی من، تو، همسر، دوست، پدر، مادر، نسلت، همسایه، مغازه‌دار سر کوچه، مدرسه، دانشگاه، بیمارستان و عمارت‌های کشورت همه می‌مانند! و اگر کشورهایی معروف
به استکبار و استعمار پیر نباشند مرزها هم ماندنی هستند. کاش فارغ از حکومت‌ها دقایقی را
به چشمان هم خیره می‌شدیم و بعد می‌بستیم و فقط و فقط
به تمام ماندنی‌ها و حقایق در چشم
به هم زدنی می‌اندیشیدیم! تعصب بارِ گرانی است که حمّالش را رستگار نمی‌کند. وقتی سیدمحمدحسین هشت ساله‌ی من، با دیدن فیلمت
به انحراف مذهب و تجاوز
به ملیت در کنار هم فقط در دو ساعت پی می‌برد، از نگرانی‌ام برای آینده‌ی ایران و دنیا کاسته می‌شود. در
به وقت شام دهه‌ی شصتی‌ها را فدا کردی تا پیرهای فرتوت بمانند و از تاج و تخت‌های لغزانشان خجالت بکشند و کنار بروند! همه‌ی این‌ها را نوشتم که بگویم، مثل تمام فیلم‌هایی که از تو دیدم غیرحکومتی‌ترین، ملی‌ترین و ماندنی‌ترین فیلم‌ها را نویسندگی کردی و ساختی هر چند با بودجه‌ی حکومت! امثال تو کم پیدا می‌شوند. تو تمام تناقض‌های حاکمیت را
به رخ بیننده می‌کشی و از آن میوه‌ای می‌رویانی تا اصالت و حقیقت را فریاد کنی.
به همین خاطر اصولگرا، اصلاح‌طلب و حکومتی‌ها و در یک کلام متعصب‌ها تو را نمی‌پسندند. کاش تا آخر با همین فرمان برانی. ممنون. خدا قوتت دهد. زنده باشی.
#به_وقت_شام#به_وقت_ایران#به_وقت_ابراهیم#داعش#انگلیس_خبیث#آمریکای_جنایتکار#ابراهیم_حاتمی_کیا@owjmedia_org@bachehayeghalam
