شهرزیبای من بابلسر

#لال_شو جشن قدیمی مازنی ها


💠تاریخچه تیرماه #سیزده_شو یا #لال_شو👇

جشن تیرگان که در زبان محلی به آن «تیرماه سیزده شو» گفته می‌شود، همان جشن معروف ایرانیان باستان است که در تاریخ باستانی تبری مصادف با دوازدهم آبان‌ماه می‌شود.

در رابطه با تاریخچه این جشن پیروزی کاوه بر ضحاک و جشن مهرگان را مبنا می‌دانند

این جشن در تاریخ پیش از اسلام در ایران بزرگ وجود داشت و با برپایی آیین‌های ویژه و آماده کردن خوراکی‌های سیزده‌گانه جشن گرفته می‌شود.

در گذشته در غروب روز سیزده جوانان هم با در دست داشتن چند ترکه‌ای بلند با کیسه‌ای به انتهای آن بسته شده است، همراه کودکان به در خانه‌ها رفته و با سر و صدا و کوبیدن چوب به در خانه‌ها و لال‌بازی و گاهی همراه با خواندن شعر« لال بیَمو، لال بیَمو ،پارسال و پیرار بیَمو، چِل بَزِن دیگِ بَزِن، لال اِنِه لالَک اِنِه، سال و ماه ارزون بوه ،لال مار رسوا نَوِ، لال اِنِه لالَک اِنِه ،پار بورده امسال انه» از صاحب‌خانه تقاضای هدیه می‌کنند و صاحب‌خانه هم اغلب به آنها پول، میوه و شیرینی می‌دهد.

در این شب افزون بر خوراک‌هایی که مناسب مهمانی است بنابر رسم خوراکی‌های ویژه‌ای نیز تدارک دیده می‌شود و شیرینی دستی به نام «پِتی بَزه نون» و شیرینی دیگری به نام «کماج» است و گردو و سنجد و شیرینی و میوه و چای را می‌گذارند و افراد خانواده دور آن جمع می‌شوند.

شگون چوب خوردن از لال نیز از دیگر مراسم ویژه این جشن است به گونه‌ای که در این شب شخصی با لباس مبدل، دستمالی به سر بسته و صورتش را سیاه می‌‌کند و مانند لال‌ها با کسی حرف نمی‎زند،این شخـص که او را « لال، لال مار و لال شیش» می‌گویند با همراهی چند نفر وارد خانه‌های محل می‌شود و با چوب و ترکه‌ای که در دست دارد، ضربه‌ای به ساکنان خانه می‌زند.

مازندرانی‌ها آمدن لال را به خانه و کاشانه خود به فال نیک می‌گیرند و باور دارند که «لال» هر کس را بزند تا سال دیگر مریض نمی‌شود.