به مناسبت زادروز حسین علیزاده - او نگاهِ خود نسبت به زندگی را نواخته است - نه‌می‌خواهم چیزی روشن‌فکرانه یا فلسفی بگویم، نه‌می‌خواهم شعری در رثایش بسرایم و نه‌ با جملاتی فرازمینی در هاله‌ای قُدسی‌ پنهان یا پیدایش کنم. گرچه از این‌دست قلم فرسودن درباره‌ی هنرمندان رسمی است کهن، ولی تصور من این است که سنخیّتی بینِ پیامِ حضورِ حسین علیزاده و تعاریف اغراق‌آمیز و قدسی وجود ندارد. هنرمندی که سر بر آسمان می‌ساید ولی زمین نشین است. این خصوصیت در جهان فرهنگیِ موسیقی شرقی که ارزش‌های هنر را فرازمینی می‌پندارد نعمتی است که پیروان یک مکتب را از آسیب‌های مرید و مرادبازی و قدسی گراییِ شخصیت‌ها مصون می‌دارد. پیش‌تر بگویم که اگر جایی در این مقال قلم به سوی قصارنگاری لغزیده، سهوی است و دلیلش استفاده از ظرفیت کلمه در بیان خصوصیاتِ این هنرمند است که پنداشته‌ام. - حسین علیزاده مؤثر - اینجا قصد دارم تجربه و حواس خودم نسبت به او را نوشته کنم، یادش کنم چون با نوای او زیسته‌ام، همچنین با شورَش. متن ادامه دارد... #حسین_علیزاده_بابک_رجبی @babakrajabii