بادکنک سفید

ادامه
ناآگاهی کودک نسبت به #حقوق خود و ناتوانی او از دفاع از خود باعث می‌شود که کودک بلافاصله بعد از ازدواج یا به مرور برخی دیگر از حقوق خود مانند #حق_تحصیل را نیز از دست بدهد. برخلاف گفته موافقان ازدواج کودکی که #آزارخانگی علیه کودکان دختر در خانه شوهرشان را استثنا تلقی می‌کنند، #نقض_حق_کودک بر تحصیل، نقض حق کودکی کردن، کار کودکی و #رابطه_جنسی_با_کودک که تجاوز و آزارجنسی محسوب می‌شوند، بدون هر گونه آزار روانی و جسمی دیگری، #خشونت_علیه_کودک هستند. کارهای خانه، به دلیل نداشتن زمان و پرخطر بودن برخی از آن‌ها مانند آشپزی، جا به جا کردن اجناس سنگین، کار با وسایل برنده یا مواد تمیزکننده، جزو کارهای سخت هم به شمار می‌روند و از طریق دیگری نیز قوانین مرتبط با کار کودکان را نقض می‌کند.
@baadkonak_sefid

📌به مناسبت بیست نوامبر روز جهانی کودک از سوی سازمان ملل :
امسال سهم کودکان ایرانی در این روز چقدر است؟

▪️از سال ۱۹۵۴بیست نوامبر از سوی سازمان ملل به عنوان روز جهانی کودک نامگذاری شده است. روزی برای آگاهی در خصوص حق «بقا» و حق دستری به «آموزش» برابر و رایگان برای تمام کودکان. بیست نوامبر همچنین روزی برای آگاهی رسانی در خصوص کودکانی است که در سراسر جهان خشونت را در اشکال مختلف از جمله استثمار و تبعیض تجربه می‌کنند. کودکانی که در طول دوران کودکی‌شان در معرض انواع خشونت‌های ساختاری هستند و بسیاری به عنوان «کودک کار» مورد بهره کشی قرار می‌گیرند.

▫️ما در ایران امسال در شرایطی به استقبال روز جهانی کودک که مبنایش «محکوم کردن خشونت علیه کودکان به هر شکلی است» می‌رویم که براساس آمارهای ارائه شده از سوی نهادهای حقوق بشری در دوماه گذشته حداقل ۵٠کودک به شکل‌های مختلف توسط حکومت فعلی ایران وحشیانه کشته شده‌اند. در کنار این کودکان کشته شده براساس آمارهای ارائه شده هم اکنون ده‌ها کودک در سراسر ایران در بازداشت به سر می‌برند. کودکانی که بسیاری‌شان از درون مدارس توسط نیروهای امنیتی ربوده شده‌اند و مورد ضرب و شتم قرار گرفته‌اند.

▪️در آستانه بیست نوامبر روز جهانی کودک، سوال ما از سازمان ملل بنیانگذار این روز این است که سهم کودکان ایرانی امسال در بزرگداشت این روز چقدر است؟ سازمان ملل و یونیسف که قرار است پاسدار حقوق کودکان در سراسر جهان باشند برای این کودکان کشته شده و کودکان بازداشتی چه تدابیری اندیشیده است؟
لینک مطلب
@baadkonak_sefid

📌نکاتی که باید در برخورد با کودکان کار بدانیم

نه تنها در ایران، بلکه در سراسر جهان با محو مطلقِ کار کودکان فاصله زیادی داریم. کارِ کودکان در شکل‌های مختلفِ آشکار و پنهان وجود دارد و از همین‌جاست که شیوه رفتار ما با این گروه از کودکان و روشی که برای حمایت از آنها انتخاب می‌کنیم اهمیت بسیار پیدا می‌کند. اگر شما هم شهروند مسئولی هستید که با وجود همه گرفتاری‌های روزمره نمی‌تواند از کنار کودکان‌‌ کار بی‌تفاوت بگذرد، خوب است بدانید که راه‌هایی بهتر از صرفا «پول دادن» هم برای حمایت از کودکان کار هست؛ راه‌هایی که اغلب فراموش‌شان می‌کنیم:

▪️خرید کردن نه پول دادن
درست است که کودک کار در شرایطی است که حتما از دریافت کمک شما استقبال خواهد کرد، اما اگر کودکی فال یا گل یا هر‌چیز دیگری می‌فروشد، بهتر است با خریدِ از او و پرداختِ مبلغ کالا به او کمک کنید. بله! کودک اساسا نباید در شرایط کار باشد، اما وقتی به کودکی که کار می‌کند، بدون خرید کالایش پولی می‌دهید او را به سوی #تکدی‌گری سوق می‌دهید و سبب می‌شوید که کودک در شرایطی به مراتب آسیب‌پذیرتر قرار بگیرد.

▪️وقت گذاشتن
سخاوت همیشه بخشیدن پول نیست؛ باارزش‌ترین چیزی که می‌توانیم به دیگران بدهیم زمان و توجه است. کودکان کار هم در این میان استثنا نیستند. ممکن است به هر دلیلی نخواهید از کودک کار چیزی بخرید و پولی به او بدهید؛ اشکالی ندارد. می‌توانید به او چیزهای کمیابی مثل «توجه»، «شنیدن» و «همراهی» بدهید. شاید محترمانه اسم کودکی را که اغلب سرکوچه‌تان می‌بینید بپرسید و داوطلب شوید که در درس و مشق‌هایش به او کمک کنید. از او بپرسید بازی محبوب‌اش چیست؟‌ و آیا دوست دارد موسیقی گوش کند؟ روی گوشی موبایل‌تان موسیقی پخش کنید و دقایقی با هم به آن گوش بدهید. فراموش نکنید همین چیزهای ساده چیزهایی است که کودک کار از آن محروم است.


▪️با همی
از مهم‌ترین دلایل کار کودکان شرایط نابه‌سامان خانواده است؛ #فقر اقتصادی که اغلب فقر فرهنگی و آموزشی را هم به دنبال خود دارد، #اعتیاد، گاه #خشونت و بسیاری از آسیب‌های دیگر در خانواده نه تنها کودکان را به کار واداشته بلکه احساسِ ضروریِ «همراهی» و «حمایت» را هم از آنها گرفته است.
با هم بودن، با هم کاری را انجام دادن، با هم وقت گذراندن، با هم چیزی را یاد گرفتن و حتی با هم غذا خوردن از جمله تجربه‌های ضروری در فرآیند رشد است که بسیاری از کودکان کار از آن محروم می‌مانند. شما می‌توانید کمی از تجربه «با همی» را به کودکان کار هدیه کنید. درست است که در روزهای همه‌گیری کرونا باید فاصله‌ها را رعایت کرد اما همچنان ممکن است که با حفظ فاصله فیزیکی، رابطه‌ای اجتماعی با کودکان کار برقرار کنید. این‌که - با رعایت همه پروتکل‌های ایمنی- به کودک کار یک لقمه نان و پنیر خانگی یا ساندویچ تعارف کنید کار بدی نیست اما این که از او دعوت کنید «با هم» لقمه نان و پنیر را بخورید و گپی هم بزنید البته رفتار مؤثرتر و پرورش‌دهنده‌تری است.

▪️هنر و ظرافت
می‌توانید هم‌زمان به کودک کار چیزی یاد بدهید، چیزی ظریف و کوچک و بی‌نیاز به مواد اولیه خریدنی، مثلا - اگر خودتان بلدید - به کودک کار یاد بدهید چه‌طور با تکه‌های کاغذ #اوریگامی (یک نوع کاردستی ژاپنی که با کاغذ ساخته می‌شود) بسازد.

درباره این هنر با او صحبت کنید و سعی کنید علاقه‌اش را برانگیزید. ظرافت، هنر و خلاقیت هم از آن چیزهای ضروری در فرآیند رشد کودکان است که اغلب کودکان کار از کشف آن #محروم می‌مانند.
به آنها یاد بدهید پرنده‌های کوچک کاغذی بسازند و خیال پرواز و حسِ خوب پرنده را همه جا همراه خود داشته باشند. اگر هیچ کاری بلد نیستید چند صفحه از کتابی مناسب سن کودک برایش بخوانید.
کودکان کار اغلب در خیابان به سر می‌برند، اگر نمی‌توانیم آنها را به کلاس درس بازگردانیم، #خیابان را برای‌شان به جایی برای آموختنِ چیزهای بهتر تبدیل کنیم.

لینک مطلب
@baadkonak_sefid

✏️رابطه کار کودک و خشونت

کار کردن کودکان چه پیامدهایی می‌تواند داشته باشد؟ چرا می‌گوییم افراد تا یک سن مشخصی نباید کار کنند؟ در پاسخ به این سوال‌ها می‌توان جنبه‌های مختلفی را در نظر گرفت. یکی از این جنبه‌ها مساله خشونت علیه کودک و یا نهادینه شدن خشونت در کودک است.

در اغلب موارد کودکانی که کار می‌کنند نه در یک محیط اداری و یا در یک شرکت با‌نظم و نظام، بلکه در کارگاه‌های کوچکی مشغول می‌شوند که اکثریت کارگران آن بزرگسال هستند. با توجه به اینکه در محیط کار، کودک روزانه شاهد خشونت و درگیری‌هایی خواهد بود و همچنین با توجه به اینکه در این کارگاه‌ها نظارت کافی وجود ندارد و از طرف دیگر کودک یا فاقد سرپرست است و یا خانواده او به این مسائل حساس نیست، احتمال اینکه این کودک قربانی انواع خشونت شود زیاد است.

ادامه مطلب
@baadkonak_sefid

✏️کودکان کار و خشونت خانگی



🔻خرداد ١٣٩٨ بود که رییس اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی ایران اعلام کرد که در حوزه خشونت خانگی در ایران، کودک‌آزاری در رتبه نخست قرار دارد. «رضا جعفری» - رییس اورژانس اجتماعی - در توضیح بیشتر گفت: " در بین اشکال مختلف کودک‌آزاری، کودک‌آزاری از نوع غفلت و بی‌توجهی دارای فراوانی بیشتر و سپس کودک‌آزاری جسمانی، روانی، عاطفی و در نهایت خشونت جنسی قرار دارد".



🔻با توجه به چنین وضعیتی که در بالا توصیف شد، طبیعی‌ست کودکان کار و خیابان بسیار بیشتر از کودکانی که در وضعیت طبیعی به سر می‌برند، در معرض انواع مختلف کودک‌آزاری باشند. قطعا هیچ کودکی تمایل ندارد سال‌های کودکی خود را در خیابان‌ها بگذراند و به جای مدرسه و بازی و کودکی کردن، مشغول کار خیابانی باشد. طبیعی‌ست که مساله کودکان کار با خشونت خانگی پیوند نزدیکی دارد. در سخن رییس اورژانس اجتماعی، غفلت و بی‌توجهی به کودک، مصداق کودک‌آزاری قلمداد شده بود. رفتار سرپرستی که کودک را بی‌توجه به خطرات فراوان به خیابان می‌فرستد، در بهترین حالت می‌تواند غفلت و بی توجهی به کودک قلمداد شود یا می‌توان به همان مساله خشونت جنسی نسبت به کودکان کار هم دقت کرد که از قضا دو سال پیش در سال ١٣٩۶، بحثی جنجالی شده بود.



🔻آبان 1396 «رضا قدیمی» - مدیرعامل وقت سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران - گفته بود که رقم بسیار بالایی از کودکان کار مورد تجاوز جنسی نیز قرار می‌گیرند. او از گفتگوی مددکاران سازمان بهزیستی با کودکان کار می‌گوید : «متاسفانه از ۴٠٠ تایی که مددکاران بهزیستی با آنها صحبت کرده‌اند، به نزدیک به ٩٠ درصدشان تعرض شده است. متوجه شدیم عمو یا دایی این کودکان، بچه‌های فامیل را جمع می‌کند، صبح تا ظهر تکدی‌گری می‌کنند و بعدازظهر به آن‌ها تعرض می‌کنند. این‌ها مستند است. درواقع، در بسیاری از موارد سرپرست این کودکان خود عامل تجاوز به این کودکان است!»

ادامه مطلب
@baadkonak_sefid 👈🏼👈🏼👈🏼