نامه از يك دوست خوب به تیما: «سختی ها، زخمایی که خوردی، بی معرفتی هایی که دیدی، تنهایی هایی که کشیدی ، همه ی اینا لبخندات رو کم رنگ کرده، ذهنت شلوغ شده، اما روحت قوی مونده. کافیه بذاری قلبت باهات حرف بزنه، روحت بال و پرش رو باز کنه، گرد و خاکش رو بتکونه، باید اجازه بدی زلالی درونت جاری بشه توی زندگیت.»