کتاب «صبحانه در خانه‌ی سوخته» مجموعه‌ای است از اشعار مارگارت اتوود، نویسنده و شاعر کانادایی. شاید خیلی از مخاطبین ادبیات، اتوود را با رمان‌هایش و به‌ویژه «خاطرات ندیمه» بشناسند اما در واقع او حدود ۱۸ مجموعه‌شعر نیز منتشر کرده و به‌عنوان شاعر نیز مطرح و موفق بوده است. صبحانه در خانه‌ی سوخته (که من را یاد «خندیدن در خانه‌ای که می‌سوخت» از شهرام شیدایی می‌اندازد) با عنوان اصلی Morning in the burned house اولین بار در سال ۱۹۹۵ منتشر شده. نسخه‌ی فارسی‌ای که من خواندم، ترجمه‌ی مریم آقاخانی است و متعلق به انتشارات نگاه، ۱۳۹۵. من قبل از این، از اتوود شعر ترجمه‌شده و شعر انگلیسی زیاد خوانده‌ام و می‌توانم بگویم مارگارت نویسنده را به مارگارت شاعر ترجیح می‌دهم؛ آن هم نویسنده‌ای که فقط رمان بنویسد چراکه داستان‌های کوتاهش هم که اغلب مینی‌مالیستی هستند، خیلی سلیقه‌ام نیست. اما شناختن جهان‌بینی او همیشه جالب است‌. اتوود نگاه ریزبینانه‌ای به همه‌ی پدیده‌ها دارد و خیلی خوب همه‌چیز را توصیف می‌کند. کانون خانواده، زن، طبیعت و عواطف انسانی مضمون‌های اصلی اشعار او در این کتاب هستند. او از طبیعت و اساطیر و خدایان باستانی، کارکردهای نمادین خوبی در شعرهایش می‌گیرد و به کشف و اتفاق‌های جالبی می‌رسد که ای کاش بیشتر بودند. به نظرم اتوود، ذاتاً قصه‌گو است و این قصه‌گویی به شعرهایش هم سرایت می‌کند؛ در نتیجه بعضی جاها نیاز به ایجاز بیشتر هست اما من شخصاً وجود روایت در شعر را جالب و خلاق می‌دانم. به نظرم بعضی اشعار کتاب، می‌توانند بازترجمه و یا ویرایش اساسی بشوند. اما در مجموع یک بار مرور کردن این کتاب را پیشنهاد می‌کنم. @atefeasadi2