عصر دلفان

۲۵ اسفند #روز_پایان_سرایش_شاهنامه است. #شاهنامه اثر سترگ #فردوسی، حماسه‌ای منظوم با ۶۰ هزار بیت است که در روز ۲۵ اسفند ۳۸۸ خورشیدی به پایان رسید. سرایش این شاهکار ادب فارسی ۳۰ سال زمان برد.
@asredelfan

جشن تاریخی آگر نوروزی امسال باشکوهتر از همیشه برگزار خواهد شد.
#شاهنامه_خوانی
#چل_سرو
#موسیقی
#ساز_و_دهل
#چئکه_چئکه
به همراه مهمانان ویژه

#شروع_برنامه: #غروب_آفتاب.
مکان : روبروی مدرسه روستا.
میهمان: تمام اهالی روستای زئورام کاکاوند

پیشاپیش شوچله تان بمارک

@asredelfan

#شاهنامه_خوانی_در_لرستان

شاهنامه خوانی نوعی از خنیاگری بشمار می آید که همواره در لرستان و دیگر نقاط ایران در طول قرنها مایه سرگرمی بوده است . شاهنامه خوانی در بین ایلات لرستان بوسیله بعضی افراد باسواد انجام میگرفت . اما شاهنامه خوانان ایلیاتی بر خلاف خنیاگران سنتی و نقالان شهری از راه شاهنامه خوانی امرار معاش نمیکردند . هرچند بعضی از سران ایلات همواره شاهنامه خوان را در دستگاه خود نگه می داشتند که بهنگام بزم و رزم به شاهنامه خوانی می پرداختند ، با این حال ، هر فرد باسواد و حتی افراد بی سواد که اشعار شاهنامه را حفظ کرده بودند ، شاهنامه را با صدای گیرا می خواندند. شاهنامه خوانان افراد تیزهوشی بودند که اشعار شاهنامه را با توجه به شرایط زمان و مکان انتخاب میکردند .

از آنجایی که بیشتر داستانهای شاهنامه مربوط به زمانی است که ایرانیان تشکیلات سنتی داشته و از راه کشاورزی – دامداری امرار معاش می کرده اند ، و از آنجایی که ایلات لرستان همین شیوه زندگی را تا چندی پیش ادامه داده بودند ، گفتار شاهنامه برای آنها کاملاً مانوس بوده و گیرندگی فراوانی داشته و دارد . جامعه عشایری لرستان همانند جامعه باستانی زمان اشکانیان به ارزشهایی چون شجاعت ، نیروی جسمی ، سوارکاری و تیراندازی ، گردن فرازی و بی باکی ، گذشت ، مهمان نوازی ، جوانمردی و تعصب قومی ارج می نهند .

بنا براین بسیاری از گفتارهای شاهنامه گوئی در وصف رادمردان عشایر و بیان ارزشها و فرهنگ جامعه عشایری می باشند . برای مثال یکی دیگر از وجوه مشترک بین ارزشهای جامعه ی باستان و جامعه ی عشایری ، اهمیت در زندگی هر دو جامعه است . چنان که هر گاه گفت و گو از رستم ، قهرمان ملی ایران در میان است ، سخن از رخش نیز به میان کشیده میشود . رستم بر گرده رخش در میدانهای نبرد ظاهر می شود ، بر گرده رخش بیابانهای بی آب و علف و کوهها و دشتها را در می نوردد و در کنار چشمه سارها به استراحت می پردازد .

اما شاهنامه خوانی کارکردهای متفاوتی در لرستان داشته است که در اینجا به آنها اشاره می شود:



1- وسیله سرگرمی

چنانکه میدانیم تا پیش از ورود رادیو ، تلویزیون ، ضبط صوت و نیز گسترش سوادآموزی و امکان دستیابی به کتاب و و روزنامه و سینما ، تنها سرگرمی توده ای مردم دیدار اقوام و دوستان و نیز گفت و گو درباره ی زندگی روزمره و حوادث گذشته و حال بود . فزون بر این ، آنها شبهای طولانی زمستان را با گفتن قصه ها و در مواردی با خواندن کتابهایی چون فلک ناز ، حیدر بیک ، و شاهنامه به پایان می رسانیدند . بنا بر این شاهنامه خوانی نوعی خنیاگری و مایه ی سرگرمی مردم بود .



2- همبستگی ملی :

نفوذ شاهنامه و داستان رستم و رخش از لرستان تا قلب تاجیکستان گسترش یافته است ، چنانکه در لرستان بسیاری از اسامی مردان و نیز مکانها برگرفته از نام قهرمانان شاهنامه چون رستم ،اسفندیار و غیره است .



3- برانگیختن احساسات رزمی :

شاهنامه خوانی مخصوصاً توصیف میدانهای نبرد و مردانگی و دلیری پهلوانان همواره مایه برانگیختن و رشد و احساسات جنگی وگردنفرازی در بین ایلیات بوده است . چنانکه ایلات و عشایربه هنگام درگیری ها از اشعار شاهنامه به منظور تقویت روحیه ی جنگی استفاده می کردند .

@asredelfan

قسمتی فوق العاده از مستند قوم لک از اقوام اصیل ایرانی از گروه مستند #اقلیم به کارگردانی #استاد جابری،که بزودی فیلم اصلی از شبکه سه سیما و مستند پخش خواهدشد
#سیاه چادر و #شاهنامه خوانی لکی

@asredelfan