قلمم را برای نوشتن اشعار #لکی هیچ وقت زمین نخواهم گذاشت و چنان به عشق هویتم خواهم سرود که #بیناهای سرزمینم دست در دست #مریم های #نویرممه نوای #بزران و #هه_لاو سر دهند و صدای پولک های #کلنجه هایشان موسیقی زیبای زاگرسیان گردد و چنان به شور خواهم نوشت که زنان ایلم #کِل بکشند و سربندهای #هراتی_لار خود را با #کت_و_گلونی_و_لچک بیارایند و دست در دست #بازنه های دیگر بنشینند و برخیزند و سنگین ترین #سماع را به رخ دنیا بکشند تا بدانند برگ برگ تاریخ ما فرهنگ است و غنیست.
