▫️ درخت گرسنگان کاشتند برای امید، جنگلی که در آن گریستن درختی شد و شاخساران وطنی برای زنان آبستن وطنی برای درو. هر شاخه جنینی است خفته بر تختخواب فضا سبز با آه و زاری‌اش سحرانگیز گریخته از جنگلِ خاکستر ُ برج‌های فاجعه نالهٔ گرسنگان در آغوش دادخواه از طبیعت. ▫️ شعری از آدونیس | دگردیسی‌ها و کوچ در دیاران روز و شب ▫️ برگردان به پارسی: حسین مکی زاده تفتی ▫️ نقاشی: هوشنگ پزشک‌نیا ▪آستراخان کافه | مجالی برای هم‌هوایی | کانالی برای راه یافتن به جهان سیال موسیقی و ادبیات 🌀| @astrakancafe