عاشقانه های فاطیما

بهش گفتم : زندگی ما زندگی جالبیه هُما.
بینِ تراژدی محض و کمدی ناب، دائم داره پیچ و تاب می خوره.
یعنی یه جورِ غم انگیز، خنده داره.
یا شایدم یک جورِ خنده دار، غم انگیز باشه...


#کافه_پیانو
#فرهاد_جعفری

@asheghanehaye_fatima

@asheghanehaye_fatima




برای اینکه از خیال دوست خبرچینش بیرون برود، ازش پرسیدم: ببینم لاک زدی به ناخونات؟
گفت: آره
پرسیدم: چه رنگی؟
گفت: طلایی...هیچوفت طلایی شو برام نخریدی. هر چه قدرم که بهت اصرار کردم فایده نداشت
گفتم: باید قشنگ شده باشن.
مثل اینکه دست هایش را با فاصله از چشم هایش گرفت و نگاهی به ناخن های بلند و کم انحنایش و انگشت های کشیده اش انداخت. که من دلم می خواهد از بیخ آنها را ببرم و بگذارم توی یک قاب جلوی چشمم تا همیشه ی خدا بتوانم بهشان نگاه کنم.
و دقیقا وقتی که سیم سیاه و فنری تلفن هم پیچیده شده باشد دور انگشت هایش که یک تصویر بصری بی نظیر است و تمام حکمت آفرینش عالم تویش متجلی ست.

با تأخیر گفت: آره، قشنگ شدن.
بعد هم گفت: تو مریضی به خدا
گفتم: خب...آره. تازه فهمیدی؟
همیشه همین را می گفت، هروقت که سر میز ناهار یا شام یا هر کجای دیگه محو انگشت هایش می شدم یا هروقت نشسته بودیم کنار هم و من بهش می گفتم محض خاطر خدا دست هایش را بدهد تا به انگشت هایش نگاه کنم؛ همیشه همین جمله أش را تحویلم می داد، اینکه : تو مریضی به خدا!

#فرهاد_جعفری
کتاب #کافه_پیانو