ژیان خهونێکی واڵایه
جهستهی تۆیش مێرگی ڕووناکی.
له چاوانتا گهشهخهونێک درهخشانه،
که ئاوێزانی ژیانه
له روانینتا ورشهی هیوا.
تۆ بێدهنگانه رووناکی دهچڕیت
زهمان جوانیپڕژێن و
ژيان به ئاگا دههێنیت.
من لهگهڵ خۆم دهدوێم و
رووی پهیڤینم له تۆیه.
دهڵیێ بهر شهواره کهوتووم،
یان دوو وێڵهتیشکی گڕدار، تاریکیی ههموو دنیایان
رژاندۆته چاوانمهوه،
وهک پهڕهسێلکهی بهر زریان دهلهرزم و
ههناسهت گهرمم دادێنێت.
له تاریکیدا دهتبینم،
دهستهکانت وهکو رۆژانی منداڵی رێشاندهرن.
بێ تۆ من چیم؟
دارێک که له تافی بههاردا
گهڵاکانی وهریون،
شهوێک که مانگ و ئهستێرهکانی
جێیان هێشتووه.
بێ تۆ من کێم؟
ههڵاتوویهکی بهر نهفرهت،
سۆفییهکی گومڕای ئهشق
که خوا له بیری کردووه.
ڕەفیق سابیر
•••
زندگی خوابی است گشوده
تنت چمنزار ِ نور
در چشمانت درخشش یک خواب ِ نورس
درآویخته به زندگی
و در نگاهت درخشش امید.
تو در سکوت میسرایی نور را
به زمان زیبایی میپاشی
و زندگی را بیدار میکنی
من در خود به گفتگویم
و روی سخنم با توست
گویی به دام افتادهام
یا دو پرتوی آوارهی نور
همه تاریکیها را در چشمهایم ریختهاند
چون پرستوی گرفتار در باد ِ جَنوب میلرزم
و نفسهایت گرمم میکنند
در تاریکی میبینمت
دستهایت همچون روزهای کودکی راه را نشان میدهند.
بی تو چیستم من؟
درختی که در عنفوان بهار برگهایش ریختهاند
شبی که ماه و ستارههایش تنهایش گذاشتهاند.
بی تو کیستم من؟
فراری ِ نفرین
صوفی ِ گمراه ِ عشق
که خدایش فراموشش کرده است...
#رفیق_صابرترجمه: خالد رسولپور
@asheghanehaye_fatima