ای تکیه گاه شانه ی بییاورم مرو
ای بوسه گاه زخمی بال و پرم مرو
بر زندگی ساده ی نُه ساله رحم کن
من التماس میکنمت؛ همسرم، مرو
روز مرا چو چادر خاکی سیه مکن
ای قبله گاه نور بیا از حرم مرو
دستم به دامنت قسمم را قبول کن
زهرا به حق اشک دو چشم ترم مرو
خیبرشکن ببین که به زانو در آمده
بیتو غریب میشوم ای همسرم مرو
باور نمیکنی که بدون تو بیکسام
کی می شود جدایی تو باورم مرو
سنگ صبور من بروی بهر درد دل
سر تا کمر به چاه فرو می برم مرو
آنکه ز ساقه تو را شکست؛ «تبّت یدا» ه
یاس کبود من، گل نیلوفرم مرو
زینب شبی لبش در گوش ات نهاد و گفت
کردم دعا که خوب شوی مادرم مرو
#یا_زهرا 🏴