الله تعالی به انسانها قدرت پرواز داده است اما خیلیها متأسفانه به رفتن سینهخیز رضایت میدهند، از زندگی در حد بهیمیت بسنده میکنند و همان را میپسندند و کمال مطلوب میپندارند؛ یعنی راحت و لذت و شهوت را میشناسند و بس. اغلب انسانها از صددرصد نیرویی که خداوند به آنان بخشیده است، پنج درصد آن را هم استفاده نمیکنند؛ یعنی غفلت و بیحالی، راهزن سرمایه زندگیشان میشود، از بالا رفتن بر قلههای رفیع شکوهمندی و عزت امتناع میورزند و در نتیجه در پستیها مانده و عمری را در آنجا سپری میکنند. کاش میدانستند که طلا هستند اما خود را به سفالی فروختهاند.
خویشتن نشناخت مسکین آدمی // از فزونی آمد و شد در کمی
خویشتن را آدمی ارزان فروخت // بود اطلس خویشتن بر دلق دوخت.