✳️ توضیح بیشتر دربارهٔ پست قبل
🔻 چون
این قابلیت خیلی مفید است و من هم خیلی برای یادگرفتنش اذیت شدم، حالا کدهای مربوطه را مینویسم.
🔻 فرض کنیم که ما عبارتی دارم که من آن را اینجا «کلمه» نامیدم. و فرض کنیم یک کاراکتر دیگر داریم که من در اینجا @ انتخاب کردم. هر چیزی میتواند باشد.
🔻 پس ما چهار حالت داریم
۱. «قبل» از «کلمه»، علامت @ «باشد».
(?<=@)
۲. «بعد» از «کلمه»، علامت @ «باشد».
(?=@)
۳. «قبل» از «کلمه»، علامت @ «نباشد».
(?<!@)
۴. «بعد» از «کلمه» علامت @ «نباشد»
(?!@)
من در تصویرها هم کد هر چهار حالت را نشان دادهام.
🔹 نکات مهم
🔻 آن کد همراه با خود علامت @ داخل پرانتز گذاشته میشود وگرنه عمل نخواهد کرد.
🔻 آن پرانتز و کاراکترهای آن کد، همه با حالت صفحه کلید انگلیسی تایپ میشوند.
🔻 در حالتی که قبل از کلمه منظور است، آن پرانتز و محتویات آن قبل از کلمه درج میشود و وقتی بعد از کلمه منظور است، بعد از آن درج میشود.
🔹 حالا مسئله
این است که
این کدها را باید حفظ کنیم؟ نه،
این را در پست بعد توضیح میدهم که
این کدها در کجا هستند و میتوانیم از همان جا درج کنیم.
#این_دیزاین#گرپ#آموزشی_کاظمی@asarkazemi