چشم رضا و مرحمت بر همه باز می‌کنی/ چون که به بخت ما رسد این همه ناز می‌کنی

کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی/ یک نفس از درون من خیمه به در نمی‌زنی

صبحدمی که برکنم، دیده به روشناییت / بر در آسمان زنم، حلقهٔ آشناییت

آب حیات من است خاک سر کوی دوست / گر دو جهان خرمیست ما و غم روی دوست