گفته شده که در ایران باستان و در جشن شب چله، هیچ خوراک ویژهای پخته نمیشد. خوراک این شب خشکبار، اندوختههای کشاورزی و میوههای تابستانی بود که به سختی برای فرارسیدن این جشن نگهداری میشد. در میان این خوراکیها، میوههای سرخ جایگاه ویژهای داشتند. این رنگ در آیین مهر نشانهی فراز آمدن روشنایی و زایش شید(نور) بود. انار که در وِرشیم(موسم) سرد به فراوانی یافت میشود، بیش از هر میوهی دیگری در خوان(سفره) یلدا خودنمایی میکند و امروز در هنر ایرانی نمادی زیباست. به گفتهی «علی بلوکباشی» انار و آبِ سرخِ آن یادآور خون سیاوش بود. همچنین انار و سیب نماد باززایی و باروری هستند. میوههای سرخ میوههایی هستند که بر پایهی دانش امروز ما از تن آدمی در برابر بیماریها نگهداری میکنند.
☀️ جشنهای ایرانی هزاران سال در این سرزمین پیشینه و ارج دارند. پس از نوروز، شب #چله یا #یلدا از برجستهترین جشنهایی است که از پس هزارههای دور برآمده و خانوادهها را گرد هم میآورد و مردم را به تکاپو وادارد. در این سالها خوشبختانه گرایش به آیینهای ایرانی بهویژه مهرگان، سده و بزرگداشت کوروش افزایش یافته است.
☀️ به گفتهی فریدون جنیدی، یلدا نشان از دانش باستانی نیاکان ما است که هزاران سال پیش به گاهشماری خورشیدی دست یافته و دریافتند که نخستین شب زمستان، بلندترین شب سال است و در پایان این شب با زایش مهر یا میترا یا همان خورشید، روشنایی بر تاریکی پیروز میشود. پیدایش مهر یا خورشید نمادی روشن از مهرورزی و دوستی جهانی است.
☀️ مهر یا خورشید، ایزد جنگاوران و پهلوانان، خدای راستی و پیمان و نگهبان جهان و جهانیان بود. در افسانههای ایرانی مهر نخستین خدایی بود که هر بامداد سوار بر گردونه(ارابه)ی خود با چهار اسب از فراز کوه البرز بر ایران و ایرانیان مینگریست و از آنان نگهداری میکرد.
در این درنگ واپسین سرد پاییزی که برگها کرشمه کنان و پایکوبان فرو میریزند و دگرگونی گیتی را آغاز نمودند. آرام آرام دست ننه سرما را گرفته کشان کشان بخانههای کوچیک ما میآورند و ما نیز از ترس سرما ، تنگ تنگ درآغوش میکشیم همدیگر را برای رفتن به پیشوازی 🤶چله🤶 این؛ "کهن جشن ایرانیان" 🔥 ایدون باد 🔥
چله گشودن موسمی دیگر در زندگی مردم بزرگ ایران زمین. ریزش خرامان دانههای سپید برف را مژده میدهد،
و این فرایند مهمانوازی بهار را برای مافراهم میسازد،