روحالله خمینی، ۶ خرداد ۱۳۶۰: «دعواهای ما دعوایی نیست که برای خدا باشد. این را همه از گوشتان بیرون کنید. ... این قدرت چیچی. آخر من نمیفهمم چه قدرتی الآن در کار هست! خوب، محمد رضا اگر دنبال این مسائل میرفت مطلبی بود، برای اینکه یک قدرتی بود- قدرت شیطانی بود- کسی حق نداشت یک کلمه بگوید.»
خمینی در این سخنرانی نسبت به غلبه هوای نفس و قدرتطلبی هشدار میدهد. او و حامیانش که برای حکومت ولایی منشأ مشروعیت آسمانی قلئل بودهاند همواره ادعا کردهاند که برای رضای خداوند کار میکنند. اما خود در باطن میدانستند که قدرت امری زمینی است و قدرت مطلق فساد مطلق میآورد و آنها گرفتار همین فساد شدند. از همان ابتدای واقعه انقلاب ۵۷ رقبا را با قدرتطلبی حذف کردند و هر روز دایره خودیها را تنگتر کردند. بلی خمینی راست میگوید، دعوایشان برای خدا نبوده، برای قدرت بوده و هست.
در جوامع دموکراتیک به این قدرت مهار زده میشود، رسانه آزاد، احزاب آزاد، سندیکاهای مستقل، انتخابات آزاد، قوه قضاییه مستقل، قانونگرایی و ... ابزار مهار قدرت هستند.
اما در جمهوری اسلامی قدرت در اختیار شخص رهبر است و همه نهادها تحت اختیار او عمل میکنند.
در طی ۴۴ سال گذشته، ایران همواره بیشترین تعداد اعدام نسبت به جمعیت خود داشته است و از این حیث سرآمد سایر کشورها شده است.
بر اساس قوانین برخاسته از فقه شیعه، دادگاهها به راحتی حکم بر ستاندن جان انسانها را دادهاند و از ثمرات این انقلاب بیارزششدن جان انسانها بوده است.
- لازم به ذکر است حسن خمینی، نوه روحالله خمینی ، بنیانگذار جمهوری اسلامی اخیرا گفت : «امام یک موجودی را برای ایران و مردم ما به یادگار گذاشتند و آن "جمهوری اسلامی" است.»
- اما مردم در خیزش انقلابی به این حکومت میگویند «جمهوری اعدامی» و باید گفت میراث خمینی «جمهوری اعدامی» است