#طبیعت_پاک،
#هوای_پاک #محافظان_طبیعت #سه_شنبه_های_بدون_خودرو#ورزش_اراک#مقاله «بی زباله»، «بی خودرو»
✅ امروز سوم فروردین جمعی از علاقه مندان طبیعت در یک اقدام یهویی که فقط دو روز برای آن تبلیغ شد در شهر اراک مانور دوچرخه سواری برگزار کردند. حدود 50 نفر از سنین مختلف از پارک امیر کبیر رکاب زدند، به خیابان جهان پناه که به تازگی مسیر دوچرخه سواری آن تکمیل شده است رفتند و از آنجا با عبور از مرکز شهر اراک به حومه کرهرود و از آنجا به سنجان و فیجان - که قبلا به سه ده معروف بود - پیام پایان عصر جولان خودروها را جار زدند. سپس مهمان یک بانوی محیط زیستی – خواهر بنده - شدند و با صرف صبحانه با هم در مورد آینده دوچرخه سواری و «چالش بی زباله» گفتگو کردیم.
✅ آنچه در این جمع بیش از هر چیز جالب توجه بود، چهرههای خندان و پر انرژی بود. جوانهایی که در سالمترین تفریح و ورزش دست جمعی شرکت کردند و بی زبان بر خیابانهای شلوغ، پلهای ساخته شده و در دست ساخت «نه» گفتند. آنها فقط یک خواست کوچک دارند، احداث خطوط بیشتر دوچرخه سواری.
✅ اراک که به دلیل توسعه صنعتی یکی از آلودهترین شهرهای ایران است، راه و چارهای جز پارک کردن خودروها و استفاده از دوچرخه به عنوان امنترین و سالمترین و در عین حال سریعترین وسیله حمل و نقل
پاک ندارد. این شهر فاقد پستی و بلندی است و با یک ساعت میتوان تقریبا همه شهر را با دوچرخه گشت. هنوز بسیاری از خیابانها آنقدر پهن است که به راحتی اجازه احداث خطوط دوچرخه را میدهد.
✅ ایده سه شنبههای بدون خودرو به ابتکار دوست عزیزم آقای کورش بختیاری از این شهر برخواست و با همت محمد درویش به یک جنبش ملی تبدیل شد. دیگر باید به سوی روزها و هفتههای بی خودرو برویم. چرا شهردار اراک این شهر را به عنوان پایتخت دوچرخه سواری ایران تبدیل نکند؟
✅ چند ماهی است که دوست دیگرم آقای کاوه مدنی چالش «بی زباله» را طرح کردند. این چالش در مدت کوتاهی فراگیر شد و بسیاری از چهرههای هنری، سیاسی و دانشگاهی به آن پیوستهاند. اهمیت این حرکتهای نمادین در این است که سیاستگذاران پیام مردم را دریافت میکنند و آنها که قدرت، پول و قانون در دستانشان است بیدار شوند که ساخت ایران از راه احداث بزرگترین جادهها، پلها، زیرگذرها، نیروگاهها، سدها، بلندترین ساختمانها و تولید بیشترین خودروهای بی کیفیت نمیگذرد.
✅ ایران پیشرفته جایی است که مردمانش با هم مهربانند، به گذشته فرهنگی خود پشت نکردهاند، آسمانش آبی است، مردمانش با هم با دوچرخه رکاب میزنند و کنار هم در اتوبوس، مترو و قطار مینشینند. وقتی برای گشت و گذار به طبیعت میروند زیر پایشان زباله نیست، دوربروشان مگس و پشه پر نمیزند، بلکه از دیدن گل و سبزه و پروانههایی لذت میبرند که روی گلها مینشینند. برای حس زندگی سالم دنبال اشعار سهراب سپهری، فریدون مشیری، حافظ و شاملو نمیگردند. آنها وقتی پنجره را باز میکنند نسیم باد و عطر گل و نوای بلبل است که زندگی سالم را نجوا میکند. اینها واقعیتی است که صنعتی ترین کشورهای جهان هم با همه تکنولوژی خود به آن رسیدهاند و راهشان را سالهاست به سوی زندگی سبز تغییر دادهاند. ای کاش میتوانستم شبهایی که در شهر ناگانوی ژاپن تجربه کردم را برایتان بازگو کنم که صدای حشرات و پرندگان تا صبح من را بیدار نگهداشتند.
✅ خلاصه میکنم، ما دو راه بیشتر نداریم، یا همچنان در خماری شراب آلودهای که شرکتهای خصولتی، پتروشیمیها، وارداتچیها و خودروها سازها به خوردمان دادهاند به سر ببریم و این سرزمین و آیندهاش را به تباهی بکشیم؛ یا مسیر زندگی سالم را پیشه کنیم، زباله را کم تولید کنیم و کمتر از وسیله نقلیه شخصی استفاده کنیم.
✅ بدانید اگر راه دوم را انتخاب کردیم آنوقت صدایمان بلند است و از دولتیان، قانوگذاران، شوراهای شهر و شهرداریها میتوانیم حقمان را طلب کنیم، به آنها بگوییم بس کنید ساخت اتوبان، جاده، پل و زیر گذر و آسمان خراش را. شهر 650 هزار نفری اراک که این همه پل هوایی نمیخواهد. ما خطوط امن دوچرخه، مترو، تراموا و اتوبوس میخواهیم. بس کنید پلاستیک پراکنی را، ما مواد غذایی سالم میخواهیم. اگر شما هم با من هم عقیده هستید به چالش «بی زباله» و پویش «بی خودرو» بپیوندید. فراموش نکنید «باید اول از خودمان شروع کنیم»
📝 #حسین_آخانی@mtngo_ir@gharaaresabz@seshaanbe@Arakibass