📚 «آیا سیاستگذاری عمومی میتواند
علوم سیاسی را کاربردی کند؟»
🔸بخش دوم
🔷 دکتر اسلامی برای تبیین اهمیت تغییر نگاه به
علوم سیاسی و ضرورت آن مینویسد: «ایران همانند بسیاری از کشورهای مسلمان خاورمیانه که ۱۰۰ سال در دیالکتیک دائمی میان سنت و تجدد رویههای سیاستگذاری متفاوتی را به لحاظ پاردایمی تجربه کرده است دارای مشکلات زیادی در زمینهی امنیت، فرهنگ و اقتصاد میباشد که راهحل بسیاری از آنها تنها در
علوم سیاسی وجود دارد.» وی در بخش دیگری از یادداشت خود به ورود رشتههای غیرمرتبط به این حوزه و اثرگذاری آنها بر تصمیمسازی و تصمیمگیری انتقاد میکند و آن را عاملی در تداوم برخی موانع و مشکلات میبیند.
🔷 به اعتقاد این استاد دانشگاه «سیاستگذاری در رشتهی
علوم سیاسی میتواند گرایشی باشد که اگر به آن توجه شود بسیاری از بحرانهای این رشته و کشور را حلوفصل کند. بررسی برنامهها و سیاستهای دولت با توجه به مشکلات عمومی جامعه هویت این رشته را تشکیل میدهد.» اما به تجربهای ناموفق در این باره نیز میپردازد و میافزاید: «نزدیک یک دهه از ایجاد این گرایش در دانشگاه تهران سپری میشود، اما بنا بر مسائلی این گرایش هنوز عمومی و غالب نشده است و جایگاه مناسبی ندارد... درحالیکه بحران آب، بیکاری، مشکلات بهداشت و محیط زیست، مسائل فرهنگی و سیاست خارجی میبایست عرصهی پایاننامهها، مقالهها و کارهای پژوهشی در
علوم سیاسی باشد، اما همچنان مفاهیم، کلیات و دانشهای بدون تکنیک با رویکردهای قیاسی و کلی علم سیاست در ایران را محاصره کرده است. با توجه به کمبود منابع، اساتید اندک سیاستگذاری، رویکردهای بخشی و پراکندهی گرایش سیاستگذاری عمومی و عموماً جذب نشدن دانشجویان مستعد و خلاق
علوم سیاسی در این گرایش، تقریباً تلاشهای گرایش سیاستگذاری عمومی در دانشگاه تهران راه به جایی نبرده است.»
🔷 وی در پایان برای نتیجهگیری از مباحث مطرح شده مینویسد: «
علوم سیاسی هرچه به حلوفصل مسائل عمومی کشور با توجه به زبان تخصصی و روشهای علمی خود بپردازد از بازار کار و قدرت بیشتری برخوردار خواهد بود. با توجه به موقعیت کنونی
علوم سیاسی و تجربهی ناموفق دانشگاه تهران بسیار اساسی است که رویکرد سرفصلها و سیاستگذاریهای آمایش علمی کشور به سمت واگذاری اختیارات به گروههای
علوم سیاسی در کشور حرکت کند تا بر اساس مشکلات منطقهای و جغرافیایی سرفصلهایی متناسب با مشکلات هر واحد جغرافیایی طراحی شود؛ برای مثال زیرساختهای اطلاعاتی و سامانهی جامع آماری کشور، دولت الکترونیک و همینطور آمایش سرزمین، ۳ موضوع کلان و بسیار حیاتی برای قدرت عمومی در ایران به شمار میآید که سیاستگذاری عمومی باید به آنها توجه کند. بدون ۳ مورد ذکرشده هیچ کشوری توان حیات قدرتمندانه در عصر اطلاعات را ندارد که متأسفانه ما در هر ۳ مورد با ضعفهای جدی روبهرو هستیم. گرایش سیاستگذاری عمومی میتواند با تمرکز بر این موارد، فرایند امنیت و رفاه در کشور را طراحی کند و از سوی دیگر گوشهای از مشکلات ایجادشده برای رشتهی
علوم سیاسی را نیز کاهش دهد.»
@appliedhumanities#علوم_انسانی_کاربردی #علوم_سیاسیمنبع: پایگاه اینترنتی «فرهنگ امروز»
http://ow.ly/a0tf309lqsw