#بعد_از_پیغمبر#قائم_مقامی جریان انحرافی ای كه پس از پیامبر اسلام(ص) ظهور كرد، خصوصاً حدود دو دهه حاكمیت مطلق
#امویان، یعنی فاصله میان شهادت حضرت امیر(ع) و به حكومت رسیدن
#یزید كه طول دوران حكومت معاویه بود (40 تا 60 هجری قمری)، با بهره گیری از انواع و اقسام روشهای فرهنگی و سیاسی همچون:
🔸جعل احادیث و انتشار گسترده آنها،
🔸تبلیغاتِ عوامفریبانه گسترده،
🔸آموزشهای نادرست و یكسویه دینی
🔸و نیز اعمال محدودیت برای اهل بیت(ع) و بازماندگان از اصحاب
#پیامبر و تابعینی كه با سیاستهای آنها مخالفت می كردند و دور كردن آنها از جامعه؛ كوشید تا مرجعیت خود را در شناخت احكام و تعیین ارزشهای دینی به جامعه بقبولاند.
به گونه ای كه
#مردم برای شناخت دین و داوری در مورد اینكه چه چیزی از
#دین است و چه چیزی از دین نیست و چه كسی مومن و دیندار است و چه كسی نیست، به آنان مراجعه كنند و تا حد زیادی نیز در این سیاست خویش موفق شدند.
خصوصاً اینكه نسل جدید مسلمانان اصولاً تمام رشد خود را در همین دوران و در همین بستر فرهنگی، تربیتی و تبلیغاتی گذرانده بودند و هیچ درك و شناختی از گذشته (زمان پیامبر و حضرت امیر) نداشتند...
به تعبیر حضرت امیر(ع) كه سالها پیش در مورد آینده و نتیجه سیاست امویان فرموده بود، [آنها] درصدد بودند
#دروغ ، جهل ، ظلم و دشمنی را به جای راستی، حقیقت ،
#عدالت ، فضیلت و دوستی حاكم گردانند و در یك كلام اسلام همچون پوستین وارونه ای عرضه گردد.
آیت الله سید عباس حسینی قائم مقامی
کتاب قدرت و مشروعیت
@apmkadeh