#قبض_روح_مومن#علامه_تهرانیتمام فیض و رحمت پروردگار از عوالم غیب شامل حال فردی است که خود را در عالم هستی و سرای آفرینش مهمل و عبث نمی بیند.
خود را می بیند که از نزد
#خدا آمده و در این دنیا برای ماموریتی با برنامه خاصی وارد شده است، باید بدان عمل کند و از این
#دنیا هم شادان به سوی خدا حرکت کند، خوب برود، با شوق و
#محبت به سوی مقام رضوان خدایش ارتحال کند.
اگر
#انسان این معنی را خوب بفهمد و طبعا کردارش نیز بر همین پایه و فکر متین قرار گیرد، مرگش آنقدر آسان می شود که از مویی که از میان ماست بکشند آسانتر است.
وقتی
#عزرائیل برای قبض روح بنده مومن می آید و او را به علت انس با فرزندان و بستگان و ارحام و متعلقات، در حرکت به آن عالم سنگین می بیند و مومن در پذیرش قدری تانی و تامل دارد.
آن ملک مقرب به نزد پروردگار رب ودود برمی گردد و علت تانی مرد
#مومن را مطرح می کند، خطاب می رسد بر کف دستت بنویس:
بسم الله الرحمن الرحیم و نشانش بده.
عزرائیل بر کف دست راست خود می نویسد بسم الله الرحمن الرحیم و به مومن نشان می دهد.
ناگاه مومن خود را در عالم دیگر در بحبوحات
#بهشت می بیند، و کیفیت حرکت و مرگ خود را ادراک نمی کند. این حال مومن است.
#علامه_سید_محمد_حسین_حسینی_تهرانیمعادشناسی، ج۱، ص۴۲ و ۴۳
@apmkadeh