#دنیا_شهوات#عبدالله_شبر#انسان چون به دنيا و
شهوات، لذّات و علائق آن مأنوس مىشود مفارقت از دنيا بر قلبش گران مىآيد.
از اين جهت از فكر دربارۀ
#مرگ كه موجب جدائى از دنياست امتناع مىورزد.
انسان چيزى را كه دوست ندارد دور مىانگارد،
و با آرزوها و تمنيات درونى خويش وسوسه مىشود.
و هميشه آنچه را مطابق ميل اوست تمنا مىكند، يعنى بقاء در دنيا را.
پيوسته آن را تصور نموده در نفس خويش تقرير و تثبيت مىكند.
و دربارۀ توابع و لوازم آن و هر چه كه در صورت بقا به آن محتاج است از قبيل ثروت، خانواده، دوستان، حشم و حيوانات و سائر اسباب دنيا فكر مىكند. و قلبش در اين گونه امور متوقف شده از ياد مرگ بازش مىدارد،
و اصل همۀ اين آرزوها
#حبّ دنياست.
اخلاق، ص 446
عبدالله شبر
@apmkadeh