#بالاترین_مقامدر قسمت دوم (زیارتنامه) می فرماید شما آنچه که یک انسان می توانست در وظایفش نسبت به امامش بکند، هرچه بود و هرچه می توانستی کردی.
أَعْطَیْتَ غَایَةَ الْمَجْهُودِ؛ یعنی
بالاترین مرتبه کوشش خودت را انجام دادی، مقامی که بالاتر از آن جایی نیست.
فراز بعد این است که: فَبَعَثَکَ اللَّهُ فِی الشُّهَدَاءِ وَ جَعَلَ رُوحَکَ مَعَ أَرْوَاحِ السُّعَدَاءِ؛ یعنی خدا تو را در میان شهدا مبعوث کند و روح تو را همراه سعیدان محشور کند.
در ادامه می فرماید تو را با انبیا و اولیا و با پدرانت محشور کند.
حضرت ابراهیم بعد از هشتاد سال مجاهدت و ریاضت وقتی به او گفتند سر پسرت را ببر، وقتی کارد را گذاشت که ببرد، به ایشان اجازه دادند همراه محمد و آل محمد(ص) باشد.
حالا ما در این فراز زیارتنامه در مورد حضرت عباس(ع) دعا می کنیم یا اینکه خبر می دهیم خدا تو را با پدرانت محشور می کند؛
یعنی با امیرالمومنین؛
یعنی همان چیزی که حضرت ابراهیم یک عمر آرزو داشته است و بعد از اینکه توانست آن امتحان بزرگ را به خوبی انجام دهد، به ایشان گفتند به آن
مقام رسیدی.
حالا ما می گوییم که خدا حضرت عباس(ع) را با آن چهارده تن قرار داد.
یعنی وقتی به حضرت عرضه می داریم آنچه که توانستی، انجام دادی، نتیجه اینکه تو را به مقامی بردند که بالاتر از آن جایی نیست.
#آیت_الله_جاودانخبرگزاری مهر، ۹۹/۲/۱
@apmkadeh