#حدیث#امام_علی_امام_باقرامام علی (ع)
اللِّسَانُ، سَبُعٌ إِنْ خُلِّيَ عَنْهُ عَقَرَ؛
زبان را اگر به حال خود رها كنند، چون درنده اى است كه مى گزد.
نهج البلاغه،حکمت،۶۰
**
امام باقر (ع):
اِنَّ هذَا اللِّسانَ مِفْتاحُ كُلِّ خَيْرٍ وَ شَرٍّ، فَيَنْبَغى لِلْمُؤمِنِ اَنْ يَخْتِمَ عَلى لِسانِهِ كَما يَخْتِمُ عَلى ذَهَبِهِ وَ فِضَّتِهِ؛
زبان كليد همه خوبی ها و بدى هاست، شايسته است مؤمن زبان خود را مُهر و موم كند، همان گونه كه (صندوق) طلا و نقره خود را مُهر و موم می كند.
تحف العقول، ص ۲۹۸
@apmkadeh