آنچه در اين عالم ظاهر است، (جسم و بدن مادي، عنصري، هيئت، اشكال و هر چيز ديگر عالم ماده) در عوالم ديگر به تدريج باطن شده و به كمون مي روند، نه آنكه از بين برود، بلكه در باطن فرو رفته و از ظهور آن به تدريج كاسته مي شود؛ و آنچه در اينجا باطن و مخفي بوده ( تمام ملكات، خلقيات، نيات، نتايج اعمال، حركات و گفتار كه در باطن و ضمير انسان مخفي بوده)، در آن عوالم (برزخ و قیامت) به آرامي ظهور مي يابند؛ و این همان معنی يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ است.
در قوس صعود، عوالم (مسير صعودي) دنيا؛ برزخ ؛ قيامت، پی در پي هستند، و با دو اسم ظاهر و باطن الهی اداره می شوند. به این ترتیب که: اسم ظاهر: دربرگيرنده حقيقت دنيا و تمام شئون آن است. اسم باطن: دربرگيرنده آخرت. و اسم تركيبي: (كه از تلفیق دو اسم ظاهر و باطن تولد يافته و بين آن دو قرار دارد،) دربرگيرنده برزخ و امور مربوط به آن است.