#عاشقم_بر_همه_عالماز رسول خدا در معنای توکل نقل شده :
الْعِلْمُ بِأَنَّ الْمَخْلُوقَ لَا يَضُرُّ وَ لَا يَنْفَعُ وَلَا يُعْطِي وَلَا يَمْنَعُ وَ اسْتِعْمَالُ الْيَأْسِ مِنَ الْخَلْقِ.
توکل، دانستن این حقیقت است که مخلوق، نه زیانی میتواند برساند و نه نفعی نه اعطایی دارد و نه منعی و در هر حال ازمردم.مأیوس بودن.
خالق است که دلها را به کسی متوجه میکند و از کسی برمیگرداند؛ به وسیله کسی عطا میکند و به وسیله کسی منع میکند.
وقتی انسان به چنین باوری رسید دیگر برای احدی جز خدا کار نمیکند.
خدمت به خلقش نیز برای جلب رضای خدا میشود،
امتثالاً لأمر
الله به احدى جز خدا امیدوار نمیگردد،
از احدی جز خدا نمیترسد،
و به احدی جز خدا چشم طمع نمی دوزد.
وقتی این حال در آدمی پیدا شد علاوه بر زندگی اُخروی اش، در همین دنیا آسایش روحی مییابد.
راحت و با عزّت و بی غصه و غم زندگی میکند و زبان حالش این میشود:
به جهان، خرم از آنم که جهان، خرم از اوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست
به حلاوت بخورم زهر، که شاهد، ساقی است
به ارادت بکشم درد که درمانم از اوست
#آیت_الله_ضیاءآبادی توحید، ص ۳۶۳
@apmkadeh