انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم

  "عاشقِ مسکین "


ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا
از ماه تو تحفه‌ها است شبگرد ترا

هر چند که سرخ روست اطراف شفق
شهمات همی شوند رخ زرد ترا

خداوندگار عرفان:«مولانا🕊️»

شرح ابیات:

خطاب به مطلوب خود می فرماید: ای مطلوبم که ماه آسمان گرد ترا هم در نیافته است، از رخ همچون ماه تو شبگرد و عاشق و محب ترا تحفه هاست و هر چند اطراف شفق از تابش خورشید آسمان سرخ و درخشان است ولی در مقابل عاشق مسکین رخ زرد تو، شهمات است و رنگ می بازد. می خواهد بفرماید: که عاشقان و طالبان مطلوب و معشوق عالم چون با احدیت وحدت می یابند بر ماه و آفتاب آسمان به عشوه می‌نگرند و آنان را به چیزی نمی گیرند بلکه به ایشان نور می دهند.

#ادبیات_عرفانی
#مولانا

@anjoman_adabiyat_uni_of_qom

چشم حس اسب است و نور حق سوار
بی سواره اسب خود ناید به کار

پس ادب کن اسب را از خوی بد
ورنه پیش شاه باشد اسب، رد

چشم اسب از چشم شه رهبر بود
چشم او بی چشم شه مضطر بود

چشم اسبان جز گیاه و جز چرا
هر کجا خوانی بگوید نه! چرا؟

نور حق بر نور حس‌ راكب شود
آنگهی جان سوی حق راغب شود

سوی حسی رو که نورش راکب است
حس را آن نور نیکو صاحب است

نور حس را نور حق تزئین بود
معنی نور علی نور این بود

نور حسی می‌کشد سوی ثری
نور حقش می‌برد سوی عُلی

زان که محسوسات دون تر عالمی است
نور حق دریا و حس چون شبنمی است.


مولانا در این ابیات قوای روحانی و جسمانی را در تقابل قرار داده، خواهان غلبهٔ اولی بر دومی است. اسب نماد نفس بهیمی و حیوانی و وابسته به حواس ظاهری است لیکن به رهبری نور باطنی و جانب روحانی وجود، تعالی می‌یابد.

#ادبیات_عرفانی
#مثنوی
#مولانا

https://t.center/anjoman_adabiyat_uni_of_Qom