انجمن علمی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه قم

یونانی‌ها می‌گویند دوست داشتنِ مفرط و بی‌ منطقِ هر چیزی، گناهی است علیه خدایان؛ آن‌ها معتقدند اگر کسی را زیاد دوست بدارند، حسادت خدایان برانگیخته می‌شود و وقتی به اوج شکوفایی برسد آن را در هم می‌شکنند.
این برای ما درسی است مگی، عشقِ بیش از حد بی حرمتی به خدایان است. کمال در هر چیزی به‌طرزِ غیر قابل تحملی ملال‌ آور است. من خود با کمی نقص موافقم.

📕 پروندهٔ خارزار
#کالین_مک_کالو
#ادبیات_داستانی


@anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

یک دانشجوی فقیر، یک دانشجوی تنها در تهرانِ سال ۱۳۹۴، شبیه است به همۀ دانشجویان لاغر و کزکردۀ سرمازدۀ علوم‌انسانی. تاریخ پر است از دانشجویانی که ادبیات و تاریخ و سیاست خوانده‌اند و مجبورند برای پول درآوردن کار گِل بکنند و رؤیا پروار کنند تا مگر روزی همین لحظاتشان بشود سرمشق دیگرانی که سرِ کلاس‌هایشان خواهند نشست و محوشان خواهند شد. «به صیغۀ مستقبل نزدیک...» این چند کلمۀ آخری را محسن بلندتر گفت و چسبید داخلِ واگنِ قطاری که باید می‌بردش تا چهارراه ولیعصر و از آن‌جا هم سرازیر می‌شد سوی بهشت زهرا.

📕خون‌خورده
#مهدی_یزدانی‌خرم
#ادبیات_داستانی

@anjoman_adabiyat_uni_of_qom

زندگی، صحنه‌ای است که در آن، همه ما بازیگرانی هستیم که نقش‌های خود را بازی می‌کنیم و در نهایت، به خاک می‌افتیم و از بین می‌رویم.

📕چشم‌هایش
#بزرگ_علوی
#ادبیات_داستانی


@anjoman_adabiyat_uni_of_Qom

زندگی برای آدم بی‌فکر همیشه راحت است.
خورد و خواب است.
و رفتار بهایم.
اما وقتی پای فکر به میان آمد،
توی بهشت هم که باشی آسوده نیستی.
مگر چرا آدم ابوالبشر از بهشت گریخت؟
برای این که عقل به کله‌اش آمد و چون و چراش شروع شد.
خیال می‌کنید بار امانتی که کوه از تحملش
گریخت و آدم قبولش کرد چه بود؟
آدم زندگی چهارپایی را توی بهشت گذاشت و
رفت به دنیای پر از چون و چرای عقل و وظیفه،
به دنیای پر از هول و هراس بشریت.


📕نون والقلم
#جلال_آل_احمد
#ادبیات_داستانی


@anjoman_adabiyat_uni_of_Qom