پرسید: اندوهِ دوری را چه تسکین است؟ گفتم: خیال «دل آزاد به پرواز خیالت خوش باد» آدمی تواند جهانی سازد نه از آب و خاک؛ بلکه از رویا و خیال بعید را قریب کند و نزدیک را دور. «روز و شب از خیالت با دل خویش دارم کنجی و گفت‌وگویی» و شیدایان به بالِ خیال پرواز کنند به آسمانِ سرزمینِ معشوق.
Иран
