🔴صندوق های همیاری مالی ضرورت دوره گسترش اعتصابات و اعتراضات مزد، حقوق و مستمری بگیران
🔹هم راه
کارگران: جنبش مطالباتی مزد، حقوق و مستمری بگیران با ظرفیت های اعتراضی انفجاری در دو ماه اخیر به شکل ویژه ای بر سه عرصه متمرکز شده است: افزایش حقوق و دریافتی برای تضمین ضروری ترین حداقل های حفظ بقا، حذف شرکت های غارتگر و برده دارانه پیمانکاری و برچیدن شکل های متفاوت قراردادهای برده دارانه کار در بهداشت و درمان، آموزش و پرورش، بخش نفت و گاز و پتروشیمی، خدمات شهری، حمل و نقل ریلی و سوم لغو مالکیت خصوصی در واحدهای بزرگ تولیدی. مطالبه گران این مطالبات در شرایط تشدید ورشکستگی مالی، ادامه تحریم ها، ژرف تر شدن بحران ناکارایی و شکل گیری حفره های سیاه حکمرانی ناکارآمد در مناطقی از کشور خاصه در حاشیه ها و مناطق فقر زده، همچنین فساد ساختاری و تشدید سرکوب ها چاره ای ندارند مگر آنکه به سوی اعتصابات و اعتراضات مستمر و یا تناوبی جهت گیری کنند. شکل نخست این اعتراضات را اکنون در
هفت تپه و هپکو اراک تجربه می کنیم و شکل دوم را در رشته ای از اعتراضات معلمان، پرستاران و کارکنان بخش خدمات شهری در هفته گذشته شاهد بودیم. درآمیختگی این دو شکل و همزمانی اقدامات گام مهمی در مسیر سراسری شدن اعتراضات کارگری است .
🔹اگر چه هنوز بخش عمده اعتراضات بر محور دستمزدهای معوقه متمرکز است اما همین دستمزدها را که در گام نهایی باید دولت بدهد بدون دست زدن به اعتصابات گسترده نمی توان دریافت کرد. مثلا اعتصاب
هفت تپه پس از 66 روز هنوز منجر به پرداخت حقوق
کارگران نشده است. در آخرین جلسه هفته گذشته نمایندگان
کارگران هفت تپه با گروهی از نمایندگان مجلس وعده کمرنگی در باره پرداخت دو ماه از چهار ماه حقوق معوقه
کارگران داده شد اما دیروز از سوی سید نظام الدین موسوی عضو کمیسیون اصل 90 مجلس نقل شده که جهانگیری معاون روحانی گفته: «چرا نمایندگان مجلس با حضور در جمع
#کارگران_هفت_تپه مطالبات را افزایش می دهند؟».
🔹این نقل قول حتی اگر صحیح نباشد، این کاملا صحیح است که سیاست واقعی دولت در روزهای اعتصاب
کارگران هفت تپه جلوگیری از «افزایش مطالبات» این
کارگران بوده و این کار هم تا زمانی که مداخله های موج سوارانه گروههای اصولگرا و نمایندگانشان در مجلس آن را تا حدودی عقیم گذاشت ادامه یافته است. بعلاوه اگر استمرار و پیگیری اعتراضات
کارگران هفت تپه منجر به عقب نشینی موقت دولت شده و آنها را ناچار از پرداخت مزدهای معوقه این
کارگران کند،
کارگران واحدهای دیگر هم الگو می گیرند که از طریق اعتصابات مستمر و طولانی و تجمع روزانه در برابر فرمانداری ها در پی مطالبات خود باشند و پرداخت بدهی ها را به دولت تحمیل کنند. بعلاوه همچنانکه
کارگران هفت تپه گفته اند تا زمانی که خصوصی سازی ملغی نشود و دست مافیای خاندان اسدبیگی از
هفت تپه قطع نشود، پرداخت حقوق هم گرهی از کار نمی گشاید چون چند ماه بعد دوباره وضع مشابهی پدید می آید. این در حالی است که حاکمیت در شرایط ورشکستگی شدید مالی نه حاضر به پرداخت میلیاردها تومان دستمزدهای معوقه
کارگران صدها واحد بزرگ و متوسط تولیدی در سراسر کشور است نه برچیدن خصوصی سازی و تقبل هزینه های هنگفت حفظ اشتغال واحدهای بحران زده ای که از طریق بخش خصوصی دوشیده شده و ظرفیت های بازسازی و کارائی شان تحلیل رفته است. در این شرایط برای گروههای مختلف مزد، حقوق و مستمری بگیران هیچ چاره ای جز اعتراضات مستمر یا زنجیره ای نمانده است. اعتراضات مستمر اما پیش از هر چیز با چاره اندیشی برای سیر شدن شکم اعتصابیون و درهم شکستن رژیم گرسنگی دادن به آنان از سوی کارفرمایان و حاکمیت مسیر است که غالبا همراه با محاصره خبری، ارعاب و سرکوب
کارگران اعتصابی همراه می شود تا تاثیرات گرسنگی دادن به
کارگران را مضاعف کند و زودتر آنان را از پا بیاندازد. به این ترتیب برخورداری از صندوق همیاری مالی اهرم مهمی در تقویت همبستگی های مطالبه محورانه و شکل دادن به اعتصابات مستمر و طولانی است.
🔹مثلا همین حالا که
کارگران هفت تپه 66 روز اعتصاب کرده اند و هنوز حقوق شان را نگرفته اند، اگر همه
کارگران و هم سرنوشتان در همین وضعیت فلاکت بار چاره ای ندارند جز این که عملا صندوق اعتصاب
هفت تپه باشند و نگذارند که این اعتراضات از پا بیفتد. هر قدر این اعتراضات بیشتر ادامه پیدا کند و از همبستگی گسترده تر داخلی و جهانی برخوردار شود، به همان میزان سیاست محاصره رژیم را وسیع تر درهم خواهد شکست.