✍ فروتنی نکُشدت!
#بهزاد_پاکروح
@andishehsarapub
زبان فارسی آنقدر غنی از ضربالمثل است که حتی برای تأییدِ حالتهای متضاد هم ضربالمثل پیدا میکنید.
🤠
البته هرکدام اگر در جای درست به کار رود نیکوست!
هم:
من رشتۀ محبتِ خود پاره میکنم
شاید گره خورَد، به تو نزدیکتر شوم!
و هم:
چون رشته گسست، میتوان بست
اما گرهیش در میان هست!
هم:
«دانا داند و پرسد»
و هم:
«چو دانی و پرسی سؤالت خطاست»!
هم:
«دوری و دوستی»
و هم:
«از دل برود هر آنکه از دیده برفت»!
خلاصه شما کار خودتان را بکنید معمولاً ضربالمثلش پیدا میشود.
🤠
✍ اما با اینهمه ضربالمثل، گاهی کسی کاری را میکند که مجبور میشوی از ضربالمثلهای خارجی کمک بگیری!
برای یکی از دوستانی که چهل سال دارد و میگوید وقتی هشتساله بوده درکش از شرایط کشور «هوشمندانه و همهجانبه بوده» و میتواند اوضاع آن موقع کشور را با اوضاع کنونی مقایسه کند، مجبور شدم از یک اصطلاح فرانسوی کمک بگیرم که حتی خود فرانسویها هم زیاد لازمش ندارند!
✍ حاشیه: درک شرایط کشور در زمان هشتساله بودن پیشکش! اینکه الآن بتوانیم شرایط کنونی را «همهجانبه» بفهمیم یادآور حکایتیست:
روزی کسی در سخنرانیاش گفت که «نسبیت اینشتین را میداند»، شب، اینشتین به خوابش آمد و گفت «مرد حسابی! من خودم هم نمیدانم چه گفتهام!»
✍ برگردیم به اصل ماجرا:
بارها جای خالی این اصطلاح را در زبان فارسی احساس کرده بودم، اما نه در این حد.
ترجمهاش میشود:
"فروتنی نکُشدت!"
که مورد کاربردش این روزها کم نیست.
🎵
گفتی به مصاف، همچو شیری!
در لشکر فاتحان، امیری!
ای آدمِ در خیال پیروز!
از فرطِ فروتنی نمیری!*
* #ب_پ
https://t.center/LaVilleLumiere
@andishehsarapub