[ خبرگزاری عَمّار ]

#شبکه_های_اجتماعی و جنایتی که از قتل #بنیتا و #آتنا کمتر نیست/کمتر الت دست سوءاستفاده‌گران باشیم


دیشب پس از چندین جنایت مرتبط با کودکان که اطلاع‌رسانی و سوگواری چشمگیری در شبکه‌های اجتماعی هم داشت ؛ یک عکس دیگر منتشر شد و پیام عجیبی ،که ادعا داشت یک نفر با فلان شماره موبایل این بچه را پیدا کرده و مردم با پخش این تصویر این بچه را به صاحبش برگردانند.

در چند گروه که عینا همین پیام را دیدم، از خود پرسیدم واقعا انتشار دهندگان چنین اخباری روی عقل مخاطب چه حسابی باز کرده‌اند؟

واقعا کشور ما #پلیس ندارد؟

مراکز نظارتی ندارد که یک نفر فکر می‌کند با جابجا کردن چند عکس می‌توان وسط انبار کاه سوزن پیدا کرد؟

نهادهای نظارتی و پلیس فضای مجازی برخوردشان با این پیام‌های خاص که اکثرا هم محتوای مردم‌آزاری و اذیت اشخاص و هتک چهره برخی کودکان را خواهد داشت چه برخوردی باید بکنند؟

به هر حال به عنوان یک دانشجوی #رسانه توجه به چند نکته را ضروری می‌دانم.

۱- اقتضای #سواد_رسانه‌_ای به معنای دانش استفاده و بهداشت رسانه‌ای آن است که به همه پیام‌ها با دیده‌ی انتقاد نگاه کرده و مخصوصا به پیام‌هایی که در پی تحریک احساسات، بازی بر مقدسات و نفع و ضرر فرد یا گروهی است، شک کنیم.

۲- پیگیری امور انسان دوستانه خوب است اما با سه ملاحظه مهم :

اول اینکه مزاحم نظم و امنیت عمومی نباشد.
دوم آنکه به انجام وظیفه‌ی نهادهای مسئول به ویژه در امور جنایی و انتظامی خللی وارد نکند.

سوم آن که آرامش و اعتماد عمومی را به هم نزند.

۳- به نظر می‌رسد همانگونه که در ماجرای #پلاسکو و #کارتن_خواب ها مشخص شد، قصد اکثر افراد و گروه‌ها در چنین مسائلی به جای #آموزش ، #پیشگیری و #امداد ، ضجه های کور و بی هدف، اغراض سیاسی و کاسبی برخی از موسسات #خیریه برای خود است.(که در یادداشت کسب و کاری به نام فقر و فلاکت مردم مفصلا درباره آن بحث شد)

این روزها هم در فقره اطلاع‌رسانی زنجیره‌‌ای درباره‌ی کودکان که قبلا هم بوده و در عین تلخی ،مطلقا امر استثنائی و جدیدی نیست ؛ به وضوح می‌توان همین انگیزه‌ها را دید و در مقابل این که واکنش‌های سازنده و عاقلانه بسیار کم است.

۴- ما درباره اجتماع حرف می‌زنیم . جایی که در آن اکثریت آدم‌ها باید بتوانند با حس امنیت اما هوشیارانه زندگی کنند.

شما امروز به خاطر تمرکز رسانه‌های اجتماعی بر موضوعاتی که ذکر شده، در پارک‌ها و مراکز تفریحی نگرانی عمومی، حس بد ناامنی را در چشم مردم می بینید.

کسانی که مهر ماه بچه های خودشان را به مدارس می فرستند دیگر خواب راحت نخواهند داشت.

جرم همیشه بوده و تا زمانی که بهداشت روانی و عدالت و رفاه اقتصادی تا حد قابل قبولی نباشد هم خواهد بود اما مثل بیماری های واگیردار باید کنترل شود .

نباید تصور کرد جرم آن فرد یا افرادی که با غلظت اطلاع رسانی جنایات و حوادث بد، #حس_خوب جامعه(هر چند غلط باشد) را به هم می‌زنند از افرادی که این جنایات را کرده اند ، کمتر است. به این نوع رفتار غیر مسئولانه می‌گویند #اشاعه_فحشا

۵- باید به جای زاری کردن برای موضوعات (که اکثرا هم نمایشی بیش نیست) همدیگر را دوست داشته‌ باشیم.

مثل دوست داشتن مادر و فرزند...

یک مادر در مقابل یک فاجعه به جای آن که تصاویر موحش جنایت را مدام جلوی چشم بچه اش بگیرد و او را کابوسناک کند ؛ در زمان‌های مناسب به او برای دچار خطر نشدن آموزش می دهد. این حس ناشی از مهر و عاطفه است و چیزی است که ما کمتر از ان برخورداریم.

ما معمولا با انتشار اخبار وحشتناک می‌خواهیم خودی نشان دهیم و یا حتی به چیزهایی که به آن انتقاد داریم، اعتراض کنیم .انگیزه ی ما از انتشار اخبار وحشت زا عمدتا صادقانه هم برخورد نمی کنیم.

خود ما وقتی با یک کودک گمشده در مترو روبرو می‌شویم چه می‌کنیم؟والدینش را پیدا می کنیم و او را به پلیس تحویل می‌دهیم یا از ترس اتلاف وقت و آرامش، راهمان را کج می‌کنیم و نگاهمان را می‌دزدیم؟

بدون اینکه درباره ی بایدهای نحوه برخورد با مسائل این چنینی سخن بگوئیم اگر هر فردی به صورت فطری جامعه و پیرامونش را مانند فرزند خودش دوست داشته باشد ، از این هرج و مرج ناروا در عرصه‌ی اطلاع رسانی نجات پیدا خواهیم کرد.

۶- بخش قابل تاملی از جامعه ما به شدت مستعد شکل‌گیری سونامی‌های خبری است. هیجان طلب و نابردبار جلو می‌رود. باید برای این بخش بیمار عصبی فکری کرد.

@ammarpress

https://www.instagram.com/p/BXNQdKhAHg5/