آمین

▪️
"توسعه" با داغ و درفش!

یک مضمون بامزه میان اهل بخیه زیاد تکرار می‌شود که #کوبا کشور پیشرفته و ثروتمندی به حساب نمی‌آید؛ ولی دستکم از نظر سیستم سلامت و بهداشت وضعیت بسیار خوبی دارد و در شاخص‌های جهانی هم از پیشروهاست؛ در نگاه اول بعید به نظر می‌رسد که از دولتی که آن چریک ماجراجو، مرحوم فیدل، بنیان گذاشته است؛ آبی گرم شود؛ کشوری آشکارا فقیر و محروم چطور می تواند در حوزه سلامت و بهداشت از بهترین‌ها باشد؟

در واقع در اینجا هم تبلیغات بر واقعیت سایه انداخته است؛ گفته‌اند که بیشتر ادعاها در مورد برتری سیستم کوبایی‌ها بر اساس پایین بودن نرخ مرگ و میر نوزادان (در زمان تولد) عنوان می‌شود. متوسط مرگ و میر ۴.۱ نفر در هر ۱۰۰۰ نوزاد حتی پایین تر از متوسط کشورهای ثروتمند (۵نفر در هر ۱۰۰۰نفر) است و این دستاورد کمی نیست. اما هر آمار و ارقامی مستعد سوء استفاده است و به قول معروف باید برای دستیابی به "واقعیت" آنها را شکنجه داد؛ در اینجا هم واقعیت متفاوت از چیزی است که در بادی امر به نظر می‌رسد. در کوبا مرگ جنینی دیررس (مرگ و میر جنین در ۷ ماهگی و پس از آن) به شکل غیرطبیعی بالاست؛ اما مرگ نوزادی زودرس (مرگ در هفته اول پس از تولد) به شکل غیرطبیعی پایین است. اما این به چه معناست؟

چنانکه اهل فن گفته اند انگار مقامات کوبایی بسیاری از مواردی که باید در دسته دوم (مرگ نوزادی زودرس) جای بگیرند را در دسته اول (مرگ جنینی دیررس) طبقه بندی می‌کنند. با این توضیح می‌توان نتیجه گرفت که آن شاخص پر سروصدای نرخ واقعی مرگ و میر نوزادان که کوبایی‌ها به آن می‌نازند احتمالا چیزی بیش از دو برابر مقدار گزارش شده رسمی است! در این حالت هم باز اوضاع خوب است، ولی مثلا از شیلی و بسیاری کشورهای دیگر ثروتمند بدتر خواهد بود و البته نمی توان روی آن پروپاگاندای سیاسی برگزار کرد!

اما حتی اگر این شاخص را موفقیت فرض کنیم، باز حکم پیشرو بودن کوبا تنها بر مبنای یک شاخص نارواست؛ مثلا در شاخص مرگ و میر مادران، وضعیت کوبا علیرغم داشتن بیشترین میزان سرانه پزشک اصلا خوب نیست و گفته می‌شود بسیاری از این پزشکان که میانشان متخصص زنان و زایمان زیاد است، به جای کوبا در ماموریت‌های بین المللی به سر می برند تا به اصطلاح ارز به حکومت سوسیالیستی برسانند. همچنین آمار و ارقام در مواردی مانند سرطان ریه و افسردگی بنا به گزارش مخدوش است که افسانه پیشرو بودن را با تردید روبه رو می‌سازد. بماند که اساسا شیوه گردآوری اطلاعات و دقت آنها در کشوری مثل کوبا اما و اگر بسیار دارد.

اما این بدترین قسمت کار نیست، استفاده از اجبار و نقض حقوق اولیه بیمار در کوبا بسیار شایع است؛ نگهداری اجباری زنان باردار با ریسک بالا در مراکز دولتی خاص و سقط جنین اجباری بدون رضایت بیمار در صورت مشکل دار بودن فرزند از مواردی است که در مورد آن نوشته اند، زندانی کردن افراد مبتلا به ایدز در قرنطینه‌های خاص با کنترل نظامی برای جلوگیری از گسترش آن نیز در دهه ۱۹۸۰ رایج بود. آزمایش اجباری ایدز و توقیف کسانی که آزمایش آنها مثبت بود شاید فقط و فقط در کوبا انجام می پذیرد. حقوقی بورژوایی مثل حریم شخصی و محرمانه بودن گفتگوهای پزشک و بیمار هم طبیعتا باد هواست!

در واقع کشورهای یاغی مثل کوبا چنین آمار و ارقامی را بیشتر وسیله ای برای تقویت مشروعیت سیاسی خود می‌دانند. چیزی که در این میان اهمیت ندارد؛ البته تفنن هایی مثل حقوق انسانی و آزادی است؛ روشن است که بدون تولید ثروت کافی نمی توان انتظار فتح‌الفتوح در سیستم سلامت را داشت؛ ولی می‌بینیم همچنان سودا زدگانی در سراسر جهان حسرت سیستم پیشرو کوبایی ها را می‌خورند، بدون آنکه بفهمند بدون به رسمیت شناختن آزادی انسان‌ها به ویژه در اقتصاد به تنها چیزی که نمی رسیم توسعه و رفاه است؛ خلاصه اگر بین پینوشه جبار هوادار سرمایه داری و کاسترو رئوف! مردمی مجبور به انتخاب شدید، در انتخاب اولی تردید نکنید؛ والله اعلم.

منبع: کانال راهبرد

#بین_الملل
#سیاست
@aminhaghrah

‍ ▪
خطر جهانی جدی نگرفتن خطر #ترامپ!
@mmoeeni1

صدماتی که رفتار و تصمیم‌های ترامپ به اقتصاد ناخوش ایران وارد کرده، تنها بخشی کوچک از ویرانی بزرگی است که این رییس‌جمهوری یکی از ثروتمندترین و قدرتمندترین کشورهای دنیا با خود به همراه آورده است! ترامپ حامل و حامی ِ ناسیونالیزمِ افراطی، نژادپرستی و بیگانه‌ستیزی است؛ همان‌ها که به گفته حسن روحانی در سازمان ملل، یادآور تفکر نازی‌هاست.

رییس‌جمهوری آمریکا با تحقیر و تکبر، توافق و سازمان‌های بین‌المللی و رسانه‌های منتقد خود را تضعیف می‌کند و بی‌پرواتر از بسیاری از سیاستمداران، دروغ‌های شاخدار می‌گوید و دیپلماسی را به یک کسب‌وکار حقیر تبدیل کرده است. این روند، به تضعیف جایگاه آمریکا در جهان و در پی آن، تضعیف لیبرالیسم و دموکراسی منجر خواهد شد. باور به این خسارت، با قبول این که «نظام آمریکا» نیز در طول اعصار، بری از ستمگری و ویرانگری نبوده، منافاتی ندارد چه آنکه «مسیر حرکت»، با همه فراز و فرودهایش، (به گمانم) به گسترش آزادی‌های اجتماعی و سیاسی منجر شده است (کافی‌ست برشی از وضعیت آزادی‌های مدنی و سیاسی را در فاصله‌ای مثلا 50 ساله مقایسه کنید، یا آن را در ترازویی گذاشت که در کفه‌ی دیگرش، ماهیت و سرانجام «شوروی» قرار دارد).

نکته هراس‌انگیزتر، جدی نگرفتن این «خطر» است. نمونه تاریخی چنین وضعی، در ظهور نازیسم و هیتلر در آلمان تحقیرشده‌ی بعد از جنگ جهانی اول، هنوز زخم عظیم و عمیقی بر جان‌هاست. «فقدان تخیل» نزد کسانی که خطر ترامپ را جدی نمی‌گیرند، بهای سنگینی خواهد داشت. یان بروما (سردبیر نیویورک ریویو آو بوکس) در تخطئه تسلیم و سکوت در مواجهه با ترامپ و «خواب آرام در وضعیت هشدار و هراس» نوشته: «درکشورهایی که سابقه دموکراسی داشته‌ ، به آسانی می شود اسیر این تصور شد که «هرگز این جا اتفاق نمی‌افتد»، چون «نهادهای ما خیلی قدرتمند هستند» یا «مردم ما زیاده عاشق آزادی هستند» یا «زیاده متمدن» یا «زیاده مدرن» هستند که در دام بربریت بیفتند.»

مردم هیتلر را هم جدی نمی‌گرفتند و به او لقب سرجوخه فسقلی و یا سرجوخه کولی داده بودند. در این بین، ماجرای کتاب «گیرنده شناخته نشد» تقریباً استثناست. این کتاب متن نامه‌نگاری دو دوست است که یکی مقیم آلمان است و دیگری مقیم آمریکا. داستان، قبل از آغاز جنگ دوم جهانی نوشته و منتشر شده و نویسنده (خانم کاترین کرسمن تیلور) در آن به زبانی ساده و داستانی، از تولد هیولایی در آلمان خبر می‌دهد که برآیند جامعه آلمانی و جهانی، آن را جدی نگرفته بود. سال بعد از انتشار این کتاب، جنگی آغاز شد که با ۷۴میلیون «کشته» از دو طرف خاتمه یافت ولی زخم‌های تا ابد خون‌چکان آن پایدار است.

با این حال نویسندۀ محبوب کانادایی، نائومی کلاین، هشداری قابل توجه می‌دهد: «اگر صرفاً در نه‌گفتن به ترامپ متحد شویم، چشم باز می‌کنیم و خودمان را در آنجایی می‌یابیم که پیش از ترامپ بودیم: یعنی دقیقاً همان موقعیتی که ترامپ را تولید کرد.» او جایی دیگر هم گفته بود: «فکر می‌کنم که ترامپ یک بازیگر است و می‌داند که نمایش چگونه حواس مردم را پرت می‌کند. داستان تجارتش همین است. او همیشه می‌دانسته که می‌تواند با به راه انداختن نمایش ترامپ، حواس سرمایه‌گذاران و بانک‌داران، مستأجران و مشتریانش را از نادرستیِ بنیادینِ تجارتش پرت کند. این هستۀ ترامپ است. او بدون شک احمق است، اما نباید مهارتش در حماقت را دست‌کم گرفت.»

#بین_الملل
@aminhaghrah

‍ ▪️
رژیم حقوقی دریای خزر؛ فرصت یا تهدید؟
[ اسماعیل آلادینی ]

در مردادماه ۱۳۹۷، رژیم حقوقی یا قانون اساسی #دریای_خزر را روسای دولت‌های ذی‌نفع در اکتائو قزاقستان امضاء کردند. و این پس از آن بود که کارشناسان روسی آن را تهیه و دولت روسیه آن را مصوب کرده بود. بر این اساس بیشترین مساحت به قزاقستان، و کمترین هم به ایران می‌رسد. عمیق‌ترین بخش دریا هم در پهنه‌ای با متوسط عمق حدود ۵۰۰ متر در محدوده آبهای آذربایجان، قزاقستان و روسیه، و بیشترین عمق در بخش ایران و ترکمنستان در گودال وسیعی با متوسط ۱۰۰متر جای دارد. ولی چرا این برهه، زمان مناسبی برای قانونی کردن رژیم حقوقی دریای خزر نیست.

خشک شدن بخش های وسیعی از دریای خزر با تغییرات اقلیمی رویدادی است که بسیاری از دانشمندان وقوع آن را اجتناب ناپذیر می‌دانند. و چون یک چهارم شمالی این دریا با مساحتی حدود ۵۰ هزار کیلومترمربع، بسیار کم‌عمق با میانگین کمتر از ۵ متر است اثرات خشکسالی، این بخش را سریعتر تحت تاثیر قرار خواهد داد. به نقل از کارشناسان ایرانی بازدید کننده، بندری درسواحل قزاقستان با تغییرات اقلیمی در اواسط دهه ۷۰میلادی، حدود ۱۸۰ کیلومتر از ساحل دریا فاصله گرفته بود.

حال اگر بنابود که نحوه تقسیم سطح دریای خزر با روش کنونی که بر مبنای طول کرانه‌های هر کشور محاسبه گردیده، در شرایط مشابه با اواسط دهه ۷۰ میلادی صورت گیرد، سهم ایران از سطح دریا بیشتر از۲۰درصد حاصل می‌شد که منابع نفت و گاز به مراتب بیشتری هم به ایران اختصاص می‌یافت و حدود نیمی از سهم کنونی سطح دریا به روسیه و قزاقستان می‌رسید. به نظر می‌رسد که در این کارزار حقوقی از درون این توافق، آبی برای ایران گرم نخواهد شد.

از سوئی دیگر با موقعیت برتر روسیه در صحنه سیاسی- نظامی منطقه، منافع ملی- راهبردی وی ایجاب می‌کند که رژیم حقوقی مورد توافق هرچه سریعتر نهائی شود. اگر چه روسیه به واسطه کانال ولگا- دن با امکان دسترسی به دریاهای آزاد، و تملک بر حوزه آبریز رودخانه ولگا که حدود ۸۰درصد منابع آبی دریای خزر را تامین می‌کند دست بالا را دارد، و با انتقال رواناب رودخانه ولگا حتی محیط ریست را هم می‌تواند به چالش بگیرد، اما به خوبی می‌داند که چنین فرصت ایده‌آلی در آینده، عهدنامه ترکمانچای دیگری برایشان به ارمغان نخواهد آورد.



اکنون مسئله مهم این است که این رژیم حقوقی خط بطلانی بر دعاوی گذشته ایران مبنی بر سهم۵۰ و ۲۰ درصد خواهد کشید؟ و در این صورت سهم ۱۱ تا ۱۳درصدی که گفته می‌شود برای ایران درنظر گرفته شده، ثبت نهائی خواهدشد؟ در این قرارداد، تامین حقابه دریای خزر، از سوی همه کشورها به خصوص از طریق رودخانه ولگا که برای محیط زیست حیاتی است، پیش بینی گردیده؟ با این ابهامات و سهم ناچیز منتسب به ایران از منابع کف دریا، که برآورد شده کمتر از ۲درصد منابع نفت و گاز دریای خزر را درخود دارد، کدام گزینه; تصویب و یا عدم تائید این کنوانسیون در مجلس ایران با مسکوت نهادن رژیم حقوقی، درجهت منافع ملی و حاشیه نشینان ایرانی دریای خزر است؟


●منبع: وبسایت خروس جنگی
https://goo.gl/GDYAgs

#کاسپین
#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️
خیزش فاشیسم آمریکایی
[ احسان اشرفی | جامعه نو ]
.
خانواده‌های بوش، کلینتون و اوباما، صاحبان رسانه‌ها، تعداد زیادی از افراد معروف در هالیوود و بسیاری از سیاستمداران و طرفداران جهانی‌سازی همگی از اعضای یک دولت مخفی در آمریکا بوده و هستند که علاوه بر اداره دولت مخفی و تلاش برای انجام کودتا برضد #ترامپ رهبری یک باند جهانی کودک‌آزاری را نیز بر عهده دارند. دونالد ترامپ رییس جمهوری جدید #امریکا توانسته پس از سالها با فریب دادن این سیستم به قدرت برسد و تحقیقات رابرت مولر درباره ارتباط ترامپ با روسیه تنها سرپوشی است بر تحقیقات واقعی که با هدف افشا و متلاشی کردن این باند جهانی تبهکار انجام می‌شوند. جمله سال گذشته ترامپ درباره آرامش پیش از طوفان هم در واقع اشاره‌ای به تحقق وعده او برای سلطه نهایی بر اعضای این باند بوده است..."

اینها تنها قسمتی از اعتقادات فرقه جدیدی از طرفداران ترامپ است که به کیو معروف بوده و به نظر می‌رسد تعدادشان با سرعت هشداردهنده‌ای رو به افزایش است.

دنبال‌کنندگان مسائل داخلی آمریکا مدتی است متوجه ظهور شعارهایی مبنی بر حمایت از کیو در سخنرانی‌های دونالد ترامپ رییس جمهوری این کشور شده‌اند، اما کیو چیست و چرا باید ما را از احتمال ظهور فاشیسم افراطی در آمریکا نگران کند.

در Instant View بیشتر بخوانید▼

https://telegra.ph/fascism-08-17

#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️
از محسن امین‌زاده، در اسفند سال ۱۳۸۶ این یادداشت قابل تامل درباره‌ی رویکرد حاکمیت و به خصوص دولت خاتمی به مساله‌ی رژیم حقوقی دریای #کاسپین در روزنامه اعتماد منتشر شده.
با خواندنش می‌توان برای بسیاری از پرسش‌هایی که این روزها مطرح است پاسخی قانع کننده پیدا کرد! ▼
https://goo.gl/VLBTx4

#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️
تبلیغ انتخاباتی از داخل زندان!
#احمد_زیدآبادی

صلاح‌الدین دمیرتاش، رهبر حزب خلق‌های ترکیه که از داخل زندان، نامزد ریاست جمهوری ترکیه شده است؛ طی صحبتی که از تلویزیون دولتی پخش شد؛ رجب طیب اردوغان را به شدت مورد حمله قرار داد و حزب حاکم عدالت و توسعه را به استبداد و سرکوبگری متهم کرد.
اینکه رهبر یک حزب سیاسی با اتهام امنیتی بتواند از داخل زندان، نامزد ریاست جمهوری ترکیه شود و تلویزیون دولتی هم مجبور باشد سخنرانی آتشین او را پخش کند؛ برای ما ایرانیان به خواب و خیال شباهت دارد!
با این وضع، آیا ترکیه به خلاف تبلیغات رسانه‌ای غرب همچنان کشوری دمکراتیک است و یا اینکه سطح آزادی و دمکراسی در جهان به اندازه‌ای عمق و گسترش یافته است که موضوعی حتی در حد آنچه گفت شد؛ ضرورتاً تضمین کنندۀ دمکراسی نیست؟

#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️
بمب خبری جدید #ترامپ!
[ احمد زیدآبادی ]

پس از شوکی که توافق سریع آمریکا و کرۀ شمالی به محافل سیاسی جهان وارد کرد؛ به نظرم ترامپ در صدد ترکاندن بمب خبری تازه ای است!

به زودی ترامپ از طرح خود برای "معاملۀ قرن" بین اعراب و #اسرائیل پرده بر می دارد. این طرح شوکی به مراتب قوی تر از توافق با کره به جهان وارد می کند؛ شوکی در حد زلزله که تا ماهها سیاستمداران و تحلیل گران و افکار عمومی جهان و منطقه را به خود مشغول خواهد کرد. همچنان معتقدم که طرح ترامپ با آنچه نتانیاهو در پی آن است؛ تفاوت جدی خواهد داشت و طمع راستگرایان افراطی در اسرائیل را برای بلعیدن کرانۀ باختری به باد خواهد کرد.
به گمانم روزهای خوش خیالی رهبران حزب "خانۀ یهود" و جناح افراطی لیکود نسبت به تبعیت ساکنان کاخ سفید از طماعی های آنان رو به پایان است. طرح ترامپ آنان را مأیوس خواهد کرد!


#بین_الملل
@aminhaghrah

سباستین کورتس، صدراعظم #اتریش، گفته است که در نظر دارد هفت مسجد این کشور را تعطیل و تعدادی از امامان مساجد را اخراج کند.

اما دلیل او برای گرفتن چنین تصمیمی چه بود؟ در INSTANT VIEW بیشتر بخوانید:

https://bbc.in/2JjmOKF
@BBCPersian

#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️
هدف؟ عادی سازی!
[ نگاه متفاوت #احمد_زید_آبادی به مواضع تند #ترامپ در برابر جمهوری اسلامی ]

به نظرم نقطۀ مرکزی استراتژی دولت دونالد ترامپ در برابر جمهوری اسلامی نه لزوماً براندازی بلکه عادی سازی آن است.
هنری کیسینجر از سال ها پیش مرتب هشدار می دهد که رهبران ایران با رفتار اصطلاحاً "انقلابی" خود عضو عادیِ جامعۀ بین المللی نیستند و برای این منظور لازم است تغییر رفتار دهند. منظور کیسینجر این است که جمهوری اسلامی مانند یک دولت مصطلح و یا به عبارتی در نقش ملت - دولت عمل نمی کند؛ بلکه داعیۀ بر هم زدن نظام ملت - دولت کنونی در منطقۀ خاورمیانه را دارد.
جمهوری اسلامی البته تبلور گفتمان واحدی نیست و از همین رو، ضمن آنکه در دوره هایی تلاش کرده است تا خود را عضوی همانند سایر اعضای جامعۀ جهانی معرفی کند؛ اما در عین حال، "استثنایی" بودن خود را به عنوان دولتی انقلابی که خارج از عرف مرسوم جهانی، سیاست خاص داخلی و خارجی خود را پی می گیرد؛ مایۀ مباهات خود می داند.
در واقع، ۱۲ موردی که مایک پمپئو برای تغییر رفتار جمهوری اسلامی مطرح کرده است؛ عموماً معطوف به رها کردن اهداف یا سیاست های "انقلابی" و در نتیجه عادی شدن نظام جمهوری اسلامی است.
اگر نیک بنگریم؛ سایر کشورهای جهان از جمله روسیه و چین و اروپا نیز در پی عادی سازی نظام جمهوری اسلامی هستند؛ اما هر یک از آنها بنا به ملاحظات امنیتی، سیاسی و اقتصادی خود؛ شیب آرامتر و ملایمتری را برای این عادی سازی ترجیح می دهند. از این رو، هیچکدام از منتقدان استراتژی تازۀ آمریکا در برابر ایران، اصل خواست های پمپئو از جمهوری اسلامی را به چالش نکشیدند و فقط از منظر کارآمدی و پیامدهای احتمالی آن، به نقد سیاست آمریکا پرداختند.
مسئله اصلی اما در این میان این است که آیا جمهوری اسلامی می تواند به دولتِ عادی مورد نظر آمریکا تبدیل شود و همچنان پا بر جا بماند؟
مسلماً جمهوری اسلامی عادی، به جمهوری اسلامی کنونیِ داعیه دارِ اهداف انقلابی، شباهت چندانی نخواهد داشت و بخصوص موقعیت نیروهای مختلف سیاسی در آن به کلی جا بجا خواهد شد؛ اما این به معنای سقوط عرفی نظام نخواهد بود. به عبارت دیگر، تیم ترامپ در پی "استحالۀ" نظام است و نه لزوماً براندازی آن؛ اما به نظرمی رسد که بسیاری از تصمیم گیران جمهوری اسلامی استحاله را چیزی جز "سقوط نرم" تلقی نمی کنند و از همین رو، تمام توان خود را برای مقابله با آن به کار می گیرند.
بدین ترتیب، زورآزمایی تازه ای بین آمریکا و جمهوری اسلامی آغاز شده است. ظاهراً دو طرف ماجرا از رقم خوردن عاقبت این زورآزمایی به نفع خود مطمئن هستند؛ اما از نگاه یک ناظر بیرونی، روزهای پر تلاطم و بسیار سختی پیش روست.

#بین‌_الملل
@aminhaghrah

▪
نگاه متفاوت #احمد_زیدآبادی به کاری که ترامپ در خاورمیانه می‌کند▼

[ ترامپ و پازل بزرگ خاورمیانه ]

تصمیمات اخیر دولت دونالد #ترامپ از جمله خروج از برجام، انتقال سفارت آمریکا از تل آویو به بیت المقدس غربی، تحریم رهبران حزب الله لبنان و نوع رویکرد به سوریه و عراق، به نظرم همگی قطعاتی از یک پازل بزرگ برای ایجاد نظم تازه ای در خاورمیانه باشد.
قلب این پازل، اما منازعۀ اسرائیل و فلسطینی هاست. بدون طراحی و ایجاد قطعه ای مناسب برای این بخش از پازل، به تصور من، نه فقط نظمِ مورد نظر آمریکا در منطقه شکل نمی گیرد؛ بلکه سایر تصمیمات آن هم در میان مدت، محکوم به شکست است.
از این رو، بر این گمانم که آمریکا به زودی از طرح خود برای پایان دادن به این مناقشه پرده بر می دارد.
این طرح اگر طبق میل دست راستی های افراطی اسرائیل تنظیم شده باشد؛ بدون شک ره به جایی نخواهد برد؛ اما اگر به اندازه ای متوازن باشد که فردی مانند ملک عبدالله پادشاه اردن، امکان حمایت از آن را پیدا کند؛ در آن صورت، خاورمیانه ای جدید متولد خواهد شد.
در حقیقت، ترامپ در حال بهره برداری از محصولی است که پیشینیان وی از چند دهه قبل، بذر آن را در منطقه کاشته اند. او البته می خواهد این همه را به حساب خود واریز کند. از این جهت او خودخواه و فرصت طلب است؛ اما به خلاف آنچه در کشور ما تبلیغ می شود؛ به هیچوجه احمق یا دیوانه نیست!

#بین‌_الملل
@aminhaghrah

▪️
زمانه‌ی غریبی‌ست!
منتظرالزیدی در ۲۰۰۸ به خاطر پرتاب کفشش به سمت بوش، محکوم به تحمل ۳سال حبس شد، و حالا ۱۰سال پس از آن اتفاق، او یکی از کاندیدهای انتخابات پارلمان #عراق است!

#بین_الملل
@aminhaghrah

‍ ▪️
گزارشی می‌خواندم از برنامه‌‌ی ملاقات‌های #بن_سلمان (ولیعهد #عربستان) در سفرش به امریکا. پیشتر و بیشتر آن‌چه در رسانه‌ها از وقایع این سفر همخوان شد دیدارهای صورت گرفته با مقامات بلندپایه‌ی سیاسی و امنیتی ایالات متحده بود. اما آن‌چه که در لیست بلندبالای ملاقات‌ها برای من جلوه کرد، تمرکز ویژه‌ی بن‌سلمان برای تعامل و ایجاد رابطه با جریان مقتدر و موثر در حوزه‌های مختلف ارتباطات و رسانه است. به این اسامی توجه کنید:

آپرا وینفری (مجری معروف و غول رسانه‌ای)
توماس فریدمن (نویسنده و مقاله‌نویس نیویورک تایمز)
رابرت مرداک (صاحب مجموعه‌ای بزرگ از رسانه‌های جهان)
جفری گولدبرگ (رئیس هیات تحریریه نشریه معتبر آتلانتیک)
بیل گیتس
ایلان ماسک (بنیانگذار و مدیر عامل تسلا و اسپیسX)
پیتر تیل (از موسسین پی پل)
تیم کوک (مدیر عامل اپل)
مدیران عامل؛
مایکروسافت
آمازون
اوبر
والت دیزنی
تحریریه‌های روزنامه‌های؛
نیویورک تایمز
واشنگتن پست
وال‌استریت ژورنال
لس‌انجلس تایمز
و سان‌فرانسیسکو کرونیکل

در جهان امروز، مهمتر از حضور پررنگ در عرصه‌های نظامی و امنیتی، ایفای نقش موثر در حوزه‌ی رسانه است. پیروزی و بهروزی از آن جریانی‌ست که بر افکار عمومی غالب است. حالا این را بن سلمان و مشاورانش خوب می‌دانند. و البته که هنوز ما اندر خم یک کوچه‌ایم!


#رسانه
#روزانه
#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️در خبرها خواندم؛ #چین قطعنامه ی شورای امنیت در مورد کشتار مسلمانان #روهینگیا، بر ضد #میانمار را #وتو کرده است. این در حالی ست که غرب حامی مسلمانان روهینگیا و صدور قطعنامه ‌است!

به زعم من، تلخ چون فاجعه ی نسل کشی در میانمار، سکوت جریان های داخلی ست که بلاانقطاع برای روزگار سخت مردمان هم کیش در لبنان و یمن و فلسطین سینه چاک می کنند و مستمر بیانیه و خطابه ی مرگ بر این و مرگ بر آن صادر می کنند اما در این یک فقره کک شان هم نمی گزد و دست و دلشان سُست است و سخت شان می شود حتی به رفیق سرخ بگویند که بالای چشمش ابروست!

در زمین و زمانه ی ما، غربت انسان و انسانیت غم انگیزترین است...

#سیاست
#بین_الملل
@aminhaghrah

‍ ▪️در مغز مخالفان ایران چه می گذرد؟
[ دکتر #محمود_سریع_القلم ]

●چگونه می‌توان قدری به حقیقت محاسباتی درون مغزهای مخالفین ایران نزدیک شد؟

●تاریخ روابط بین الملل نشان می‌دهد که عنصر اعتماد در روابط میان کشورها به سختی بدست می‌آید.

●اگر اعتماد به منافع قفل نشود؛ شاید اصلا بدست نیاید. کشورهای اروپایی چون اقتصادشان را به هم وصل کردند توانستند تا حد مناسبی، قواعد اعتماد را میان خود برقرار کنند.

●چین و آمریکا چون تبادل می‌کنند مجبورند قدری به هم اعتماد کنند تا منافع آنها حفظ شود. آمریکا در سال ۲۰۱۵، ۴۸۲ میلیارد دلار از چین وارد و ۱۱۶ میلیارد دلار صادر کرد. اما روسیه و آمریکا چون به لحاظ اجتماعی و اقتصادی کاری با هم ندارند، روابط ملتهب سیاسی و تقابل دائمی امنیتی دارند.

●حالا این قواعد را به ایران و خاورمیانه دلالت دهیم.

●از یک طرف، توان بالفعل فرهنگی، اجتماعی، علمی و فکری ایران و توان بالقوه نظامی و اقتصادی آن در شاقول‌های ارزیابی، قابل مقایسه با هیچ کشور منطقه‌ای دیگری نیست.

●از طرف دیگر، ایران با توانمندی های بالقوه‌ای که می‌تواند پیدا کند؛ می‌خواهد راه رشد را تنها طی کند و در پی شریک نیست.

●از طرف سوم، نه ایران به لحاظ اقتصادی به همسایگان خودش قفل است و نه آنها را قبول دارد و با ادبیات مختلف، عموم آنها را نفی می‌کند.

●در علم روابط بین‌الملل گفته می‌شود سخت ‌ترین کار تحلیلی، "ورود در مغز طرف مقابل" است.

●حال باید ببینیم طرف‌های ایران در منطقه، با ذهنیتی که از اهداف و رفتار ایران دارند، در مقابل چه ذهنیتی را درست کرده‌اند و چگونه نوعی قبضه شناختی (Cognitive Capture) در ذهن جهانیان نسبت به ایران ایجاد نموده‌اند.

◆حدسی پیرامون ذهن طرف مقابل:

●نه می‌شود ایران را حذف کرد و نه می‌توان به آن حمله کرد مگر اینکه خود ایران، محرکه تقابل باشد.

●اگر ایرانی‌ها رشد کنند و یک قدرت منطقه‌ای اقتصادی نظامی شوند؛ ضمن اینکه ما اعراب را قبول ندارند، بقیه به حاشیه خواهند رفت.

●افزایش قدرت ایران یعنی اینکه تهران برای منطقه، دستور کار مشخص خواهد کرد.

●کشورهای منطقه در مواضع رسمی و رسانه‌های خود، ده ها مدرک و شاهد برای این ذهنیتی که از ایران پیدا کرده‌اند؛ ارائه می‌دهند.

◆آیا این ذهنیت دقیق است و صحت دارد؟

●اگر علمی و منصفانه قضاوت کنیم، مجموعه خروجی‌های ایران ضد و نقیض است. هم مثبت فراوان است و هم منفی.

●ولی چون اعتماد نیست، گیرنده‌های منطقه‌ای فقط منفی‌ها را می‌گیرند و برای مخالفت با ایران، آن‌ها را چند برابر نشان می‌دهند.

●شبکه مخلوط مثبت و منفی در مجموع، اعتماد را از میان بر می‌دارد؛ زیرا طبع بشر یک منفی را از صد مثبت بزرگتر می‌بیند. اعتماد مراقبت ثانیه‌ای می‌طلبد تا برقرار باشد.

●چون طرف مقابل، ذهنیت منفی دارد؛ تمام سیگنال‌های مثبت را رد می‌کند و به ذهنیت نهادینه شده خود نمی‌تواند تردید کند (Cognitive Dissonance).

●در شرایط سخت فعلی نه تنها ذهنیت بسته شده؛ بلکه برای تعمیم و جهانی کردن این ذهنیت، مداری بزرگتر از این ذهنیت برای عموم ترسیم شده است. در خاورمیانه فعلی، نوعی جنگ اطلاعات نادرست وجود دارد که البته شرکت‌های تولیدکننده تسلیحات در شرق و غرب از این فضای ناامنی و بی‌ثباتی، بسیار بهره‌بردای می‌کنند.

●کانون تحریم‌ها از داماتو در سال ۱۹۹۶ تا کنون، جلوگیری از قدرتمند شدن ایران بوده است. تحولات پس از برجام نیز بخوبی نشان می‌دهد این تئوری همچنان پابرجاست.

●تداوم یک ذهنیت نظامی-امنیتی- توسعه طلبانه از ایران در کنار تحریم‌های اقتصادی حرکت می‌کند. بی دلیل نیست که عمده کار سخنگوی وزارت خارجه، "تکذیب" است.

●چینی‌ها بعنوان یک قدرت بزرگ اقتصاد و نظامی در تبلیغات گسترده جهانی مرتب به همه می‌گویند: "افزایش قدرت چین به نفع صلح جهانی است".

●قدرت نرم چین (Ruan Shili) شامل ۵۰۰ مؤسسه کنفوسیوس شناسی در ۱۴۰ کشور و تدریس مکتب کنفوسیوس در هزار موسسه یا دانشگاه در دنیا، برگزاری سال نو چینی در ۲۰۰۰ شهر در ۱۴۰ کشور، تأسیس خبرگزاری در ۱۶۲ شهر جهان، خرید ۳۲ رادیو در ۱۴ کشور و بهره‌برداری گسترده از تبلیغات بیلبورد در اقصی نقاط جهان می‌شود. چین حدود ۱۰ میلیارد دلار در سال برای چهره‌سازی خود در جهان هزینه می‌کند.

●اگر از علم "معنا و واژه‌ها" بهره گیریم، خواهیم دید واژه "ایران" عموما با واژگان منفی مانند توسعه طلب، جنگ‌طلب، جنگجو، معترض و... مترادف قرار داده می‌شود. با توجه به محدودیت‌های رسانه‌ای ایران، طرف‌های مقابل در مقیاس بین‌المللی ذهنیت می‌سازند.

●این ذهنیت نه تنها، سیاست خارجی را دچار اختلال و بحران‌های روزمره می‌کند بلکه در حوزه اقتصادی نیز مانع از ورود جدی و پایدار سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها می‌شود.

#سیاست
#بین_الملل
@aminhagrah

▪️پس از آزادی ورود #زنان عربستانی به ورزشگاه و هم اعطای مجوز رانندگی، وزارت خارجه #عربستان برای اولین بار در تاریخ، یک زن را به عنوان سخنگوی سفارت این کشور در امریکا برگزید.

#بین_الملل
@aminhaghrah

▪️اعتراض ویولونیست ونزوئلایی به سیاست های #مادورو.

اعتراض با آلات موسیقی که این روزها در کاراکاس رایج شده، به حکم دادگاه ممنوع است.

#ونزوئلا
#بین_الملل
@aminhaghrah

‍ ▪️واشنگتن پست متن گفتگوی تلفنی رئیس جمهور #امریکا با رهبران مکزیک و استرالیا را افشا کرده و ‌جنجالی راه انداخته. #ترامپ‌ این بار چیزهایی گفته که حسابی شرمندگی به بار آورده!

پنا نیتو (رئیس جمهور مکزیک):
پول دیوار را نمی دهیم.

ترامپ: اوکی، پولش جور می شود. فقط به رسانه‌ها نگو.

پنا نیتو: جدی؟

ترامپ: من نیاز دارم که مکزیک پول دیوار را بدهد. مجبورم. دو سال است دارم در موردش حرف می‌زنم.

پنا نیتو: از این بحث عبور کنیم.

ترامپ: باشه. من در موردش با رسانه‌ها حرف نمی‌زنم، ولی اگر رسانه‌ها بحث را پیش کشیدند، بگوییم "حلش میکنیم"

ترامپ: نمی دونم این توافقهای احمقانه [ازجمله برجام] را چطور بستند. هیچی گیر ما نمیاد. از دست این توافقها می میرم.

ترنبال (نخست‌وزیر استرالیا): نمی میری!

ترامپ: چرا! همین اول کار همه می گن این چه آدم ضعیف و به درد نخوریه! این منو می کشه!

ترنبال: بگو اگر تو بودی توافق نمی کردی، اما به توافق پایبندی.

#سیاست
#بین_الملل
@aminhaghrah

‍ ■ شهوتِ قدرت!
[ پیام آور صلح یا فرشته ی مرگ! ]

#آنگ_سان_سوچی (زاده ۱۹۴۵) فعال سیاسی، مدافع حقوق بشر و از مخالفان حکومت نظامی #میانمار (برمه سابق) در دهه ی ۸۰ و برنده جایزه #صلح_نوبل است. او که رهبری جبهه آزادی خواهی میانمار را برعهده داشت مبارزات بدون خشونت خود را تحت تاثیر گاندی آغاز کرد و در همین مسیر از ۱۹۸۹ تا ۲۰۱۰ به مدت ۱۵ سال در حصر خانگی بود.

سوچی بعد از آزادی وارد عرصه قدرت شد. و حالا رییس دولت میانمار است. با توجه به گزارشات رسیده از منابع حقوق بشری دولت او که پیام آور صلح و آشتی و دموکراسی بود، حالا ناقض حقوق اقلیت هاست.

به تازگی سازمان ملل متحد از دولت میانمار به رهبری آنگ سان سوچی به دلیل شیوه رفتار با اقلیت مسلمان روهینگیا به شدت انتقاد کرده و نیروهای نظامی این کشور را به #جنایت علیه بشریت متهم کرده است. جنایاتی همچون تجاوز و کشتار مستمر و سازمان یافته...

طنز تلخ داستان این که؛ دولت «آنگ سان سوچی» اجازه ورود بازرسان #سازمان_ملل را هم به میانمار نمی دهد!

#بین_الملل
#سیاست

@aminhaghrah

▪️سرانجام رییس جمهوری #چک هم با برگزاری #رفراندوم جهت خروج از اتحادیه #اروپا موافقت کرد.
در صورت تحقق این اتفاق فروپاشی اتحادیه اروپا دور و دیر نیست.

#بین_الملل
@aminhaghrah

#فلسطین چگونه کوچک شد؟

#اسراییل
#بین_الملل
#اینفوگرافی
@aminhaghrah