‌ به سپیده رشنو. به جولانگاهِ مزدورانِ جاهل در این گُنگِ سکوتِ هم‌قطاران به سانِ غرشِ رعدی خزانی تو بی‌طاقت شدی هذیانِ تب را به سانِ اخگری از آتشِ خشم به سانِ آذرخشی ناگهانی تو با آوارِ نورِ ناگزیرت شکستی وحشتِ تاریکِ شب را... #علی_رضایی_زاده تیر ۱۴۰۱ @AliRezaeiZadeh